D-Ryboza 100g

D-RYBOZA - CO TO JEST?

D-ryboza to naturalnie występujący cukier obecny we wszystkich żywych komórkach. Jest kluczowym składnikiem wielu szlaków biologicznych, ale jest najbardziej aktywny w glikacji (wiązanie między cukrem a cząsteczką białka lub tłuszczu).

D-ryboza wraz z adeniną tworzy cząsteczkę adenozyny trifosforanu adenozyny (ATP), główną jednostkę magazynującą i transportującą energię.

D-ryboza jest również używana do wytwarzania dinukleotydu nikotynamidoadeninowego (NAD) i dinukleotydu flawinoadeninowego (FAD), dwóch ważnych cząsteczek zaangażowanych w oddychanie komórkowe.

D-ryboza jest również kluczową podstawą strukturalną RNA i DNA.

CELE MOLEKULARNE

SYNTEZA ATP

Podstawowym założeniem D-rybozy jest jej rola jako składnika nukleotydów, przy czym największy nacisk kładzie się na trifosforan adenozyny (ATP), który jest połączeniem zasady azotowej znanej jako adenina z D-rybozą poprzez grupę fosforanową.

Kiedy ATP jest wykorzystywane do produkcji energii, traci grupy fosforanowe, tworząc monofosforan adenozyny (AMP), który może być uzupełniany przez różne enzymy. Czasami samo ATP może degradować się do 5'-monofosforanu inozyny (IMP), który nie pełni roli bioenergetycznej, i chociaż może zostać przywrócony do ATP, jeśli jest trzymany w komórce, może być również wymywany z komórki w postaci inozyny lub hipoksantyna, która jest następnie usuwana z organizmu.

Komórki mają pewne szlaki wykorzystywane do odzyskiwania zasad nukleotydowych (szlaki odzyskiwania puryn i pirymidyny), ale mogą również bezpośrednio syntetyzować nowe zasady nukleotydowe w komórce. Ten ostatni proces, który, jak zauważono, jest stosunkowo powolny w tkance szkieletowej szczura, obejmuje D-rybozę (jako rybozo-5-fosforan) przekształcaną w pirofosforan fosforybozylu (PRPP) przez enzym difosfokinazę rybozo-fosforanową, a następnie przekształcaną do fosforybozyloaminy, a następnie do samego IMP; ponieważ IMP został zsyntetyzowany, może zostać przekształcony w ATP, aby uczestniczyć w procesach metabolicznych jako źródło energii.

Ponieważ sama infuzja D-rybozy wydaje się zwiększać szybkość syntezy wszystkich kolejnych produktów, uważa się, że dostępność D-rybozy jest czynnikiem ograniczającym syntezę nukleotydów. Z tego powodu D-ryboza jest badana w przypadkach, w których wydaje się, że stężenie ATP (w stosunku do całkowitej liczby nukleotydów) jest zmniejszone, a mianowicie w przypadku urazów serca i przedłużonego wysiłku fizycznego.

POTENCJALNE KORZYŚCI

1) WYNIKI SPORTOWE

D-ryboza może zwiększyć odzyskiwanie rezerw energii po niedostatecznym dopływie krwi do narządów i tkanek po intensywnych ćwiczeniach

W badaniu 24 kulturystów 10 gram/dzień D-rybozy przez 4 tygodnie znacznie zwiększyło siłę wyciskania na ławce.

W innym badaniu przeprowadzonym na 26 zdrowych osobach ta sama ilość D-rybozy poprawiła produkcję mocy, jednocześnie zmniejszając odczuwany wysiłek i poziom kinazy kreatynowej (które zwykle są wysokie po intensywnym wysiłku).

Wieloziołowy suplement z D-rybozą nie poprawił wyników w małej próbie na 17 rowerzystach, ale dostarczył znacznie niższą dawkę (2,4 – 4,8 gramów/dzień mieszanki zawierającej również inne składniki).

Pomimo powszechnego stosowania w celu zwiększenia wyników sportowych, tylko 2 małe badania kliniczne potwierdzają to. Dowody na poparcie tego zastosowania są niewystarczające do czasu przeprowadzenia większych, solidniejszych badań klinicznych.

2) CHOROBA SERCA

Kilka badań wykazało, że D-ryboza zwiększa poziom ATP w komórkach serca i poprawia czynność serca.

Zastoinowa niewydolność serca to stan, w którym mięśnie sercowe nie pompują krwi tak dobrze, jak powinny. W badaniu klinicznym z udziałem 15 pacjentów z zastoinową niewydolnością serca, D-ryboza poprawiła czynność serca.

D-ryboza pomogła 20 mężczyznom ze stabilną chorobą serca ćwiczyć dłużej bez bólu w klatce piersiowej (dławicy piersiowej) lub zmian w EKG w innym badaniu.

U myszy suplementacja D-rybozą i L-cysteiną obniżyła poziom LDL we krwi i innych utlenionych tłuszczów. Zmniejszył również stres oksydacyjny w aorcie, głównej tętnicy odprowadzającej krew z serca.

Jednak D-ryboza nie wykazała korzyści w leczeniu przewlekłej niewydolności serca u zdrowych myszy lub myszy z podwyższonym poziomem kreatyny w mięśniu sercowym.

Wyniki są obiecujące, ale dowody są niewystarczające, aby twierdzić, że D-ryboza pomaga w chorobach serca. Potrzebne są dalsze badania kliniczne.

3) FIBROMIALGIA I ZESPÓŁ PRZEWLEKŁEGO ZMĘCZENIA

Pilotażowe badanie 41 pacjentów z fibromialgią lub zespołem przewlekłego zmęczenia wykazało, że 5 gramów D-rybozy dziennie poprawia energię, sen, jasność umysłu, intensywność bólu i samopoczucie.

Studium przypadku wykazało, że 5 gramów D-rybozy przyjmowane dwa razy dziennie z innymi lekami zmniejszało objawy fibromialgii, które powróciły po tygodniu od zaprzestania suplementacji D-rybozą

PONADTO:

Kilka studiów przypadku dokumentuje poprawę następujących stanów dzięki suplementacji D-rybozą:

Zespół niespokojnych nóg 

Rzadkie zaburzenie genetyczne z ciężkim opóźnieniem sprawności i motoryki (niedobór adenylobursztynazy) 

Kolejne zaburzenie genetyczne, w którym mięśnie nie mogą przetwarzać cząsteczki energii ATP (niedobór deaminazy mioadenylanowej) 

Studia przypadków można uznać za anegdoty o znacznie niższym poziomie dowodów niż jakiekolwiek badania kliniczne. Ponadto w niektórych przypadkach dwa z tych stanów nie zareagowały na terapię D-rybozą

BADANIA NA ZWIERZĘTACH

Ochrona nerek

D-ryboza zmniejszyła dysfunkcję nerek i uszkodzenia tkanek wywołane chemioterapeutykiem Cisplatyną u myszy.

D-ryboza zmniejszyła również uszkodzenie nerek spowodowane brakiem dopływu krwi i zmniejszoną aktywację neutrofili u szczurów.

Ochrona mózgu

D-ryboza zapobiega aktywacji genów proapoptotycznych (programowanej śmierci komórek) w hipokampie, wykazując działanie neuroprotekcyjne u myszy z nieregularnym biciem serca

Odchudzanie

D-ryboza zwiększyła ruchliwość jelit u myszy i zwiększyła wydatek energetyczny, co zmniejsza masę ciała

Toksyczność jąder spowodowana przez aluminium

D-ryboza (w połączeniu z L-cysteiną) zmniejsza toksyczność jąder wywołaną glinem u szczurów

MIĘŚNIE SZKIELETOWE I WYDAJNOŚĆ ĆWICZEŃ

BIOENERGETYKA

Podczas ćwiczeń ATP jest ostatecznie degradowane do inozyno-5'-monofosforanu (IMP), który nie pełni roli energetycznej i (jeśli pozostaje w komórce) może zostać przywrócony do ATP po wejściu w stan spoczynku. Niektóre IMP opuszczają komórkę w postaci inozyny lub hipoksantyny, zazwyczaj z wyższą intensywnością przez dłuższy czas, a w kontekście ciężkiego i częstego treningu następuje ogólna utrata puryn.

Wydaje się, że puryny są przywracane w mięśniach szkieletowych albo poprzez syntezę nowych puryn, co wydaje się być stosunkowo powolne u szczurów, o których sądzi się, że występuje również u ludzi ze względu na przywrócenie ATP po długotrwałym intensywnym treningu (nie uzupełnianie po trzech dni odpoczynku) lub poprzez ścieżkę odzyskiwania puryn. Uważa się, że D-ryboza odgrywa rolę w regeneracji mięśni w odniesieniu do wolniejszego procesu, ponieważ infuzja D-rybozy do mięśni szkieletowych szczurów zwiększa szybkość syntezy nukleotydów[3] (uważa się, że ma związek z tym, w jaki sposób ogranicza dostępność rybozy ilość pirofosforanu fosforybozylu (PRPP) wytwarzanego z D-rybozy, co może stanowić wąskie gardło w syntezie nukleotydów).

Zgodnie z powyższym, jedno badanie z zastosowaniem doustnej suplementacji D-rybozą w dużych dawkach wykazało, że tempo uzupełniania ATP w ciągu trzech dni odpoczynku jest większe przy nadmiarze D-rybozy w diecie (około 150 g w trakcie trzech dni) w porównaniu z maltodekstryną jako cukrem placebo.

BOLESNOŚĆ, URAZY I REKONWALESCENCJA

Kiedy D-ryboza (200 mg/kg) jest porównywana z maltodekstryną (200 mg/kg), obie w połączeniu z równą ilością sacharozy, wydaje się, że D-ryboza nie podnosi poziomu glukozy w surowicy tak bardzo jak maltodekstryna przez okres do 90 minut po spożyciu i mierzone po trzech dniach (gdzie ten suplement jest przyjmowany jeszcze dziewięć razy) wydają się równoważne w przywracaniu glikogenu po wielokrotnych ćwiczeniach na rowerze.

U zdrowych mężczyzn, którzy byli poddawani przez tydzień ćwiczeniom rowerowym dwa razy dziennie, suplementacja mieszanką 200 mg/kg D-rybozy (średnia dawka 17,25 g) i równoważnej ilości sacharozy po ostatniej sesji treningowej i ponownie trzy razy dziennie przez trzy dni porównano z placebo (ten sam protokół czasowy, ale maltodekstrynę zastosowano w placebo D-rybozy). Grupa, której podano D-rybozę, była w stanie przywrócić stężenie ATP w mięśniach do poziomu statystycznie porównywalnego do poziomu sprzed wyczerpujących ćwiczeń, podczas gdy grupa placebo odnotowała jedynie częściową odbudowę, przy czym żadna z grup nie miała efektów po jednym dniu suplementacji i ogólnie około 150 g D- ryboza spożywana przez trzy dni i ostatnią sesję.

DAWKOWANIE

W badaniach klinicznych stosowano od 5 do 15 g dziennie. Przy suplementacji 15 g zaleca się rozdzielenie na trzy dawki po 5 g.

SKUTKI UBOCZNE

Należy pamiętać, że profil bezpieczeństwa D-rybozy jest stosunkowo nieznany, biorąc pod uwagę brak dobrze zaprojektowanych badań klinicznych. Poniższa lista działań niepożądanych nie jest jednoznaczna i należy skonsultować się z lekarzem w sprawie innych potencjalnych skutków ubocznych w oparciu o stan zdrowia i możliwe interakcje leków lub suplementów. Zwróć się o pomoc medyczną, jeśli zauważysz jakiekolwiek poważne lub łagodne, trwałe skutki uboczne po suplementacji D-rybozą.

Indukując agregację białek i szybko wytwarzając AGE (zaawansowane produkty końcowe glikacji), D-ryboza może być zaangażowana w dysfunkcję komórek i upośledzenie funkcji poznawczych.

Długotrwałe doustne podawanie D-rybozy indukowało utratę pamięci z zachowaniem podobnym do lęku, a także podwyższało odkładanie podobne do Aβ i hiperfosforylację Tau związaną z chorobą Alzheimera u myszy