Rumianek pospolity ekstrakt 98% apigeniny 10g

APIGENINA - CO TO JEST?

Apigenina to związek przeciwutleniający, który naturalnie występuje w roślinach. Można go znaleźć w owocach i warzywach, takich jak pietruszka, cebula, pomarańcze, herbata, rumianek, kiełki pszenicy i niektóre przyprawy. Poza efektami biologicznymi jest to żółty kryształ, który jest zwykle używany do barwienia odzieży.

Jej działanie na zwierzętach zostało dokładnie przebadane, ale istnieje niewiele badań na ludziach testujących tę substancję. Niemniej jednak wstępne badania nad apigeniną wykazały potencjalne właściwości przeciwzapalne, przeciwutleniające i przeciwnowotworowe.

Wywiera działanie zmniejszające lęk, gdy jest spożywana w tak dużych dawkach. W jeszcze wyższych dawkach może działać uspokajająco.

Apigenina jest również bardzo silnym związkiem przeciwnowotworowym. Korzystnie chroni przed szeroką gamą nowotworów z wysoką selektywnością dla komórek rakowych w przeciwieństwie do komórek nienowotworowych. Ma również bardzo wysoki próg bezpieczeństwa, a aktywne (przeciwnowotworowe) dawki można uzyskać poprzez spożywanie diety bogatej w warzywa i owoce.

ŻRÓDŁA WYSTĘPOWANIA I STRUKTURA

Apigenina jest związkiem flawonowym występującym niemal wszechobecnie w związkach roślinnych. Najczęściej izolowana jest obficie z rośliny Matricaria recutita L lub Asteraceae.

Niektóre z bardziej popularnych i obfitych źródeł to herbata rumiankowa, grejpfruty, cebula, pomarańcze i niektóre przyprawy, takie jak pietruszka. i występuje również w wyższych ilościach (w stosunku do innych produktów spożywczych) w selerze, krwawniku pospolitym, estragonie, kolendrze, naparstnicy, jeżówce, lukrecji, lnie, męczennicy, szanty, mięty zielonej, bazylii i oregano. Występuje również w czerwonym winie i piwie i jest aktywnym składnikiem ziół pamięciowych Gingko Biloba. Rumianek zawiera około 0,8-1,2% apigeniny.

W żywności i źródłach ziołowych aktywna apigenina występuje w postaci różnych acylowanych pochodnych i 7-O-glukozydu Apigeniny.

WŁAŚCIWOŚCI FIZYKOCHEMICZNE

Sama apigenina ma niską masę cząsteczkową (270,24) i bardzo wysoką temperaturę topnienia (347,5). Sama jest bardzo nierozpuszczalna w wodzie, ale może stać się rozpuszczalna w rozcieńczonym chlorowodorku potasu lub dimetylosulfotlenku (DMSO). Apigenina przenoszona przez żywność, apigenina-7-O-glukozyd, ma zwiększoną rozpuszczalność w wodzie dzięki wiązaniu zawierającemu węglowodany. Chemiczna apigenina jest wysoce niestabilna, chociaż źródła związane z żywnością są bardziej stabilne w normalnych warunkach.

DYSTRYBUCJA

Po spożyciu apigenina jest szybko metabolizowana przez glukuronozylotransferazę UDP UGT1A1 i uwalniana do surowicy jako koniugaty glukurozydu i siarczanu. Jej okres półtrwania wynosi 91,8 godzin, a apigenina pojawia się we krwi 24 godziny po pierwszym spożyciu. Jest wydalany głównie z moczem w postaci glukurozydów i koniugatów siarczanowych, ale jest również wydalany z kałem w wyniku wyrzutu jelitowo-wątrobowego.

POTENCJALNE KORZYŚCI

1) Lęk i depresja

W badaniu klinicznym na 57 osobach z uogólnionym zaburzeniem lękowym, ekstrakt z rumianku niemieckiego standaryzowany na 1,2% apigeniny zmniejszył objawy lękowe. W kolejnym badaniu na tej samej populacji ekstrakt poprawił również stan depresji u wszystkich pacjentów.

Apigenina łagodziła depresję wywołaną leczeniem kortyzolem u myszy.

Poziomy kortyzolu, hormonu stresu, były obniżone w ludzkich komórkach nadnerczy wystawionych na działanie apigeniny. W dużych dawkach apigenina blokuje enzym CYP11B1 produkujący kortyzol.

Dwa badania kliniczne testujące ekstrakt zawierający apigeninę na tej samej populacji oraz niektóre badania oparte na zwierzętach i komórkach są niewystarczające, aby uzasadnić stosowanie apigeniny w stanach lękowych i depresyjnych do czasu przeprowadzenia dalszych badań klinicznych.

2) Zdrowie skóry

W badaniu klinicznym na 40 kobietach krem apigeninowy zwiększył gęstość i elastyczność skóry, jednocześnie zmniejszając długość zmarszczek. W komórkach zmniejsza uszkodzenia spowodowane promieniowaniem UV

U myszy, miejscowa apigenina poprawiła funkcję bariery przepuszczalności skóry poprzez promowanie wzrostu komórek skóry oraz produkcję cząsteczek tłuszczowych i białek przeciwdrobnoustrojowych. Sugeruje to, że może pomóc w stanach charakteryzujących się dysfunkcją bariery przepuszczalności, takich jak atopowe zapalenie skóry.

Tylko jedno badanie kliniczne i niektóre badania na zwierzętach i komórkach potwierdzają to potencjalne zastosowanie apigeniny. Konieczne są dalsze badania kliniczne w celu potwierdzenia ich wstępnych wyników.

3) Utrata wagi

W małej próbie na 16 osobach napój na bazie czarnego pieprzu zmniejszał apetyt, ale nie miał wpływu na poziom cukru we krwi i hormonów tarczycy. Analiza chemiczna wykazała kilka pochodnych apigeniny wśród jej aktywnych związków

U otyłych myszy karmionych dietą wysokotłuszczową suplement apigeniny obniżył poziom kwasów tłuszczowych, cholesterolu całkowitego i innych wskaźników otyłości.

Myszy z wysokimi poziomami NAD+ są lepiej chronione przed otyłością, podczas gdy te z niskimi poziomami NAD+ są bardziej narażone na otyłość. Apigenina zwiększała poziomy NAD+ i korzystnie wpływała na regulację glukozy i tłuszczu u otyłych myszy.

Małe badanie testujące napój zawierający apigeninę i 2 badania na myszach nie mogą być uważane za wystarczający dowód, aby twierdzić, że apigenina pomaga w utracie wagi. Potrzebne są większe, bardziej solidne badania kliniczne testujące sam ten związek.

4) Stan zapalny i ból

W badaniu klinicznym na 72 osobach cierpiących na migrenę bez aury żel z olejku rumiankowego z 0,233 mg/g apigeniny zmniejszył ból i inne objawy migreny (nudności i dyskomfort wywołany światłem i dźwiękami)

Szczury doświadczające ciężkiej reakcji na infekcję (sepsę) miały zmniejszone reakcje zapalne po leczeniu apigeniną.

U myszy, którym podano śmiertelną dawkę lipopolisacharydów bakteryjnych, apigenina zmniejszyła śmierć komórek i kontrolowała zapalną odpowiedź immunologiczną w dotkniętych obszarach.

Apigenina zapobiegała IBD oraz zapaleniu i bliznowaceniu płuc u myszy, blokując szlaki prozapalne.

Apigenina blokowała procesy komórkowe powodujące zakaźne zapalenie serca (zapalenie wsierdzia) w komórkach serca.

Mechanizmy, dzięki którym apigenina może zmniejszać stan zapalny, obejmują:

- Zmniejszona aktywność NF-κB w płucach 

- Zmniejszona ekspresja i sygnalizacja JAK2 i STAT3.

- Zmniejszone uwalnianie przekaźników prozapalnych (tlenku azotu i PGE2) oraz cytokin (cytokiny TNF-α, IFN-γ, IL-2, Th1) 

- Zwiększone uwalnianie cytokin przeciwzapalnych (cytokiny Th2, IL-4 i IL-10) 

- Tłumienie wytwarzania interleukiny-1β i aktywacja inflamasomu NLRP3.

Chociaż badania na zwierzętach i komórkach są obiecujące, tylko w jednym badaniu klinicznym oceniono rolę apigeniny (jako składnika żelu rumiankowego) w leczeniu bólu i stanów zapalnych. Potrzeba więcej badań klinicznych testujących samą apigeninę, aby potwierdzić te wstępne wyniki.

5) Profilaktyka raka

W badaniu klinicznym z udziałem 87 osób, które przeszły chirurgiczne usunięcie guzów okrężnicy lub polipów, mieszanina flawonoidów z 20 mg apigeniny i 20 mg galusanu epigallokatechiny wiązała się z niższym rozwojem guzów jelita grubego.

Jednak w 2 badaniach na ponad 70 000 nie udało się powiązać spożycia apigeniny i innych flawonoidów z występowaniem raka.

Apigenina blokowała COX-2 u myszy, prawdopodobnie zapobiegając rozwojowi nowotworu.

W badaniach komórkowych apigenina blokowała produkcję enzymów związanych z nowotworami, takich jak GLUT-1, FAK i ERK.

Zabijał również i ograniczał wzrost, inwazję i migrację następujących typów komórek nowotworowych:

Wątroba

Brześć

jelita grubego

Maciczny

Skóra

Apigenina hamowała enzymy wytwarzające androgeny w probówkach, co sugeruje jej potencjalne zastosowanie w leczeniu raka prostaty.

Podsumowując, dowody są niewystarczające, aby stwierdzić, że apigenina pomaga w zapobieganiu nowotworom. Badania na ludziach przyniosły głównie negatywne wyniki, a te wykazujące działanie przeciwnowotworowe były głównie wykonywane w komórkach.

BADANIA NA ZWIERZĘTACH

Funkcja mózgu

Myszy leczone apigeniną wykazały lepszą pamięć, uczenie się i aktywność szlaku BDNF narodzin komórki mózgowej

U myszy i szczurów powracających do zdrowia po udarze, glukopiranozyd apigeniny (podtyp apigeniny) poprawiał wyniki neurologiczne i zmniejszał śmierć komórek mózgowych.

Obniżenie poziomu cukru we krwi

Apigenina zmniejszała poziom insuliny i oporność na insulinę u szczurów z cukrzycą, co prowadziło do obniżenia poziomu cukru we krwi. Apigenina obniżyła również tłuszcze we krwi oraz poprawiła czynność naczyń krwionośnych i wątroby.

Ekstrakt ziołowy z apigeniną (saturyną) również obniżał poziom cukru we krwi u szczurów i nie powodował żadnych działań niepożądanych.

Leczenie kości

Apigenina przyspieszała gojenie tkanki kostnej u psów

Ochrona serca

U szczurów z powiększonym sercem spowodowanym wysokim ciśnieniem krwi apigenina obniżała ciśnienie krwi, masę serca, wskaźnik masy serca i poziomy wolnych kwasów tłuszczowych.

Promowanie snu

Apigenina wydłużała całkowity czas snu i częstość snu u myszy

NEUROTRANSMISJA GABAERGICZNA

Apigenina ma działanie przeciwlękowe, działając jako ligand benzodiazepinowy, i nie ma działania zwiotczającego mięśnie ani uspokajającego w normalnych dawkach (3-10 mg/kg masy ciała), ale sedację zaobserwowano przy 3 i 10-krotności tej dawki (30-100 mg/kg masy ciała). 

NEUROOKSYDACJA

Apigenina w postaci Biapigeniny może wywierać działanie neuroochronne przed ekscytotoksycznością i zapobiegać gromadzeniu się wapnia w mitochondriach nerwowych.

BEZPIECZEŃSTWO

Należy pamiętać, że profil bezpieczeństwa apigeniny jest stosunkowo nieznany, biorąc pod uwagę brak dobrze zaprojektowanych badań klinicznych. Poniższa lista działań niepożądanych nie jest jednoznaczna i należy skonsultować się z lekarzem w sprawie innych potencjalnych skutków ubocznych w oparciu o stan zdrowia i możliwe interakcje leków lub suplementów.

W badaniach klinicznych działania niepożądane były rzadkie i łagodne. Obejmowały one dyskomfort trawienny (doustny ekstrakt z rumianku) i reakcje skórne (miejscowy żel z rumianku). Ponieważ w badaniach nie stosowano czystej apigeniny, efekty te mogły być spowodowane przez jakiekolwiek inne związki rumianku.

Co ważne, apigenina ma działanie estrogenne. Kobiety z historią nowotworów reagujących na estrogeny lub stosujące hormonalną terapię zastępczą powinny zachować szczególną ostrożność stosując apigeninę i skonsultować się z lekarzem przed suplementacją tego flawonoidu.

Chociaż nie przeprowadzono żadnych badań toksyczności u ludzi, wysokie dawki apigeniny (100 mg/kg) powodowały uszkodzenie wątroby u szczurów