

Shatavari to zioło adaptogenne należące do rodziny szparagowatych stosowane w medycynie ajurwedyjskiej. Zwana "Królową ziół" oryginalnie porasta tereny Indii i uważana jest za naturalny tonik korzystnie wpływający w szczególności na zdrowie kobiet oraz libido. Dlatego też Shatavari oznacza "roślinę o stu korzeniach" oraz "kobietę która ma 100 mężów" z uwagi na to, że właśnie daje kobietom bezgraniczne możliwości witalne.
Częścią zioła posiadającą substancje aktywne jest korzeń, który ma charakterystyczny słodko-gorzki smak. Oprócz Ayurwedy wykorzystanie Shatavari w lecznictwie można również spotkać w medycynie Siddha oraz Unani. W rodzinie Asparagaceae występują jeszcze 2 gatunki posiadające właściwości lecznicze: adsendens i gonaclades.
Asparagus racemosus historycznie było stosowane w leczeniu niestrawności oraz wrzodów żołądka a także promujące laktację. Inne właściwości, które posiada korzeń to: moczopędne, przeciwstarzeniowe, relaksujące oraz antyseptyczne.
Roślina, która na codzień używana jest jako warzywo, należy do gatunku Asparagus officinalis i może nie posiadać tych samych substancji bioaktywnych co Shatavari.
Asparagus w badaniach wykazywał potencjał w polepszaniu funkcji poznawczych, co może być wynikiem działania w kierunku hamowania aktywności acetylocholinesterazy. W badaniu wykorzystywano wyciąg metanolowy standaryzowany na zawartość saponin, który to przy szerokim zakresie dawkowania (50,100,200 mg/kg) wykazywał działanie poprawiające pamięć przestrzenną z podobną mocą do 500mg/kg piracetamu.
W badaniach wykazano, że antyoksydanty zawarte w korzeniu Shatavari wpływają na neuroprzekaźnictwo w mózgu oraz wykazują działanie przeciwdepresyjne.
Shatavari bogate jest w związki z grupy saponin, które wykazują zdolności antyoksydacyjne. Dodatkowo wg badań z 2004 roku, w składzie zidentyfikowano w obrębie korzenia nowy antyoksydant - racemofuran oraz dwa znane: asparagaminę A oraz racemosol.
Występujący w składzie racemofuran, wykazujący również właściwości przeciwzapalne. Działanie jego jest zbliżone do inhibitorów COX-2, które zmniejszają stan zapalny bez wywoływania poważnych skutków ubocznych.
W badaniu z 2004 roku zwierzęta, którym podano korzeń Shatavari wykazywały zwiększone poziomy przeciwciał przeciwko szczepowi krztuśca w porównaniu z placebo. Dodatkowo szybciej zachodziły w nich procesy regenracji oraz szybciej dochodziły do zdrowia, co sugerowało poprawę odpowiedzi immunologicznej.
Badania przeprowadzone na myszach wskazują, że sok z korzenia Shatavari posiada zdolności łagodzenia kaszlu z porównywalną skutecznością do fosforanu kodeiny. Poznanie dokładnego mechanizmu wymaga jednak dalszych badań.
W badaniu na szczurach Shatavari wykazało potencjał w powstrzymaniu biegunki wywołanej olejem rycynowym. Wymaga to jednak potwierdzenia w przypadku ludzi.
W publikacji z 2010 roku 3200 mg sproszkowanego korzenia wykazywało działanie moczopędne bez powodowania ostrych skutków ubocznych. Potrzebne są jednak dodatkowe badania potwierdzające skuteczność w tym kierunku.
Wg badań przeprowadzonych w 2005 roku na szczurach, shatavari było równie skuteczne w leczeniu owrzodzeń żołądka wywołanymi lekami co ranitydyna (Zantac). Wykazywał jednak mniejszą skuteczność przeciwko owrzodzeniom wywołanym stresem.
Większość kamieni nerkowych zbudowana jest ze szczawianów. W badaniu z 2005 roku ekstrakt z korzenia Shatavari działał hamująco w kierunku tworzenia się kamieni szczawianowych u szczurów. Zwiększał również stężeniu magnezu w osoczu (uważa się, że odpowiednie poziomy magnezu w organizmie zapobiegają tworzeniu się kryształów w moczu, które tworzą kamienie nerkowe.
Związki zawarte w Shatavari przejawiają potencjał w stymulacji wytwarzania insuliny, aczkolwiek dokładny mechanizm nie został jeszcze poznany.
Wg badań z 2015 roku saponiny w korzeniu Shatavari wykazały aktywność w kierunku hamowania uszkodzeń skóry wywołanych przez wolne rodniki prowadzących do powstawania zmarszczek. Shatavari zapobiegał również rozpadowi kolagenu, które jak wiadomo pomaga utrzymać elastyczność skóry.
Korzeń Asparagus racemosus zwykle zawiera:
-Shatavarin IV (steroidowa saponina w ilości 8.53+/-0.38%) oraz shatavarin I - oba uważane za główne bioaktywne składniki
-Shatavarozyd C
-Shatavarol
-Immnunozyd (0.038+/-0.003%) - glikozyd sarsasapogeniny
-Racemozyd A (znajduje się również w owocach)
-daidzeina
-secoizolaricirezinol
-kwas urolowy
-beta-sitosterol i stigmaterol
-śladowe ilości ekdysteroidu
-minerały, takie jak cynk (44-148 mg/kg), miedź (do 34 mg/kg), mangan (do 84 mg/kg), żelazo (do 2 g/kg) i kobalt (do 122 mg/kg)
Ogólna zawartość flawonoidów w korzeniu wynosi 36,7 +/- 3,9 mg / 100 ml, a zawartość polifenoli wynosi 88,2 +/- 9,2 mg / 100 ml.
Ekstrakt z korzenia Asparagus racemosus standaryzowany na zawartość 15% saponin. Bez dodatków i wypełniaczy.
Sugerowana dzienna porcja do spożycia: 1 miarka 2 razy dziennie.
1 płaska miarka (0,5ml) odpowiada 270mg produktu.
Zawartość w dziennej porcji (2 miarki): 540 mg
Nie należy przekraczać sugerowanej dziennej porcji do spożycia. Zalecane dziennie spożycie (ZDS) nie zostało ustalone.
Suplementy diety nie zastąpią zróżnicowanej diety i zdrowego trybu życia.
Nie należy stosować u osób uczulonych na którykolwiek ze składników preparatu. Nie stosować podczas ciąży i laktacji.
Przechowywać w zamkniętym opakowaniu w temperaturze pokojowej, w miejscu niedostępnym dla małych dzieci.
Zaloguj sie