

Sideritis scardica powszechnie znana jako Ironwort to nisko rosnąca roślina wieloletnia z rodziny Lamiaceae. Roślina pochodzi z Bałkanów i występuje w południowo-zachodniej Albanii, Macedonii, Bułgarii, Serbii, Grecji i Turcji. Herbata wykonana z kwitnących blatów jest bardzo popularna w Bułgarii, Grecji, Macedonii, Turcji i Albanii, gdzie rośnie na dziko na dużych wysokościach w górskich regionach, aw ostatnim stuleciu staje się uprawnym ziołem. Inne popularne nazwy rośliny to Bałkański zapalenie boju, bułgarska viagra, żelaza, grecka herbata górska, herbata górska, herbata pirinowa, herbata mursalski i herbata pasterska. Mimo że wiedza na temat jego wartości leczniczych rośnie ze względu na badania kliniczne i laboratoryjne, to zioło jest popularne tylko na Bałkanach i niektórych obszarach śródziemnomorskich, choć prawie nieznane w pozostałej części Europie i innych kontynentach. W Bułgarii, chociaż roślina ta jest zaplanowana w czerwonej księdze roślin, ta herbata jest bardzo popularna i chwalona za jej wyjątkowy, subtelny smak i korzyści zdrowotne, które przyniosły jej nazwę bułgarskiej viagry. Nazwa Sideritis pochodzi od greckiego słowa „sideros”, co oznacza żelazo i mówi się, że otrzymuje tę nazwę ze względu na użycie ran leczniczych wykonanych przez żelazną broń. Scardica pochodzi od Scardus - Latin dla Gór Sharr, gdzie został znaleziony przez niemiecki botaniczny August Grisenbach.
W greckim „Sideritis” można dosłownie przetłumaczyć jako „ten, który jest wykonany z żelaza”. Roślina była znana starożytnym Grekom, szczególnie Pedaniusowi Dioscoridesowi i Theofrastusowi. Chociaż Dioscorides opisuje trzy gatunki, uważa się, że tylko jeden (prawdopodobnie S. scordioides) należy do Sideritis. W czasach starożytnych Sideritis było ogólnym odniesieniem dla roślin zdolnych do gojenia ran spowodowanych przez broń żelaza podczas bitew. Jednak inni utrzymują, że nazwa wynika z kształtu sepal, który przypomina czubek włóczni.
Właściwości lecznicze wielu z tych roślin leczniczych były uznawane i stosowane przez lekarzy, takich jak Hipokrates, Theofrastus, Dioscorides i Galen od czasów starożytnych i stały się znane światu, gdy „ziołowa biblia” Dioscorides (40-90 AD) de Materia Medica Medica nazywana Planta Medica, została opublikowana w XII wieku i XIII wieku. Przetłumaczona na arabski i łaciński, a po XVI wieku na niemiecki, hiszpański, francuski, włoski i wreszcie na angielski i stanowiła podstawę wiedzy botanicznej świata.
Ironwort jest wieloletnim, gęsto szarawym białym, tomentose, ziołem, który rośnie około 15–40 cm. Roślina znajduje się w otwartych, suchych, trawiastych i kamienistych łąkach oraz miejscach skalistych na glebach wapiennych lub erodowanych; Rośnie w subalpine i alpejskich pasach roślinności z innymi roślinami górskimi. Roślina występuje w otwartych, suchych, kamienistych miejscach, na wapieniu, na płytkiej i erodowanej glebie. Jest to solidna, odporna roślina, która jest modyfikowana, aby przetrwać przy niewielkim podażu wody i gleby.
Sideritis jest zwykle sadzone późną jesienią lub wczesną wiosną i zbierane latem, kiedy jego żółte kwiaty są w pełnym rozkwicie. Następnie jest wysuszony, zanim zostanie użyty jako jeden z najlepszych greckich herbat ziołowych.
Grek Mountain Tea jest wytwarzana etycznie i w sposób zrównoważony; Jest w 100% naturalna i organiczna, nie stosuje się chemikaliów ani pestycydów. Przy zbiorach odrzucane są łodygi i liście.
Rośliny są zbierane ręcznie do GREK we wczesnych godzinach porannych, kiedy jest fajnie, wówczas tylko najbardziej nieskazitelne kwiaty są suszone przez zawieszenie w dobrze wentylowanych stodołach. Jest to bardziej pracochłonne, ale warte tego lżejszego, bardziej kwiatowego wlewu i pachnącego smaku w greckiej herbaty górskiej. Żywe smaki drzewne i owocowe sprawiają, że ta grecka herbata ziołowa jest idealna do mieszania z miodem lub piciem samodzielnym jako kojący, zdrowy napój o każdej porze dnia.
Analiza jakościowa związków polifenolowych z kilku powiązanych gatunków Sideritis (S. Scardica, S. Raeseri, S. Taurica, S. Syriaca i S. perfoliata) z penisali Bałkanów ujawniła, że wszystkie taksony wytwarzają podobny zestaw polifenoli (Tabela 1 ). Ekstrakty metanolowe z wyżej wymienionych gatunków Sideritis charakteryzowały się obecnością głównie glikozydów fenyloetanoidowych (echinakozyd, lawandolifoliozyd, werbaskud, forsytozyd A, izoverbascyd, samiozyd, allysonozyd i leukoseptozyd A) i flawonoidalne acetylogosydy (3'-o-o-o-o-o-o-o-o-o-o-o-o-o-o-o-o-o-oikwii. O- [6 ‴ -o-acetylo]-allosylo (1 → 2) glukozyd i 4'--o-metylhypolaetyna 7-O- [6 ‴ -o-acetylo] -allosylo- (1 → 2)-[6 ″-[6 ″- O-acetylo]-glukozyd), który stanowi 90% wszystkich związków fenolowych.
Oprócz glikozydów flawonoidalnych, gatunki Sideritis (S. scardica i S. raeseri) zawierają również 5,7-hydroksyfawony (apigeninę i luteolinę) oraz 8-hydroksyfawony (izostellareina (apigenina 8-OH) i hipolaetyna (8-oh luteolina) i ich pochodne). Obecność 8-hydroksyfawonów, takich jak izostetellareina i hipolaetyna i ich pochodne metoksy, jest bardzo charakterystyczna dla roślin Sideritis i została potwierdzona w późniejszych badaniach. Ponadto wykryto pochodne kwasu hydroksycynamowego hydroksycynamiennego: kwas 3-Ofeoilquinowy i kwas 5-Offeoilkwiniowy (główny reprezentant kwasów chlorogenowych), kwas p-koumarowy 4-o-glukozyd i feroluoilkwinowy . Późniejsze badania potwierdziły, że rośliny należące do rodzaju Sideritis (próbki S. scardica i S. raeseri) zebrane z krajów Bałkanów są podobne w składzie chemicznym. Podobny wzorzec polifenolowy wskazuje, że wszystkie te gatunki są bardzo ściśle powiązane i mogą wywierać te same korzyści zdrowotne na ludzi.
Chociaż rodzaj Sideritis należy do rodziny Lamiaceae, nie jest bardzo bogaty w olejki eteryczne. Pomimo niskiego stężenia olejków eterycznych, infuzja S. scardica ma bardzo przyjemny aromat i jest stosowany jako orzeźwiająca herbata ziołowa, czasem z miodem i sokiem z cytryny. Według przeglądu Todorova kład chemiczny olejków eterycznych wyekstrahowanych z S. scardica różni się znacznie w zależności od miejsca uzyskiwania roślin. Różnice te mogą wynikać z warunków glebowych i klimatycznych, a także części roślin, z których wyodrębniono oleje (blaty, liście lub całe części lotnicze). Niezależnie od ilościowej nierówności w olejkach eterycznych S. scardica dominują monoterpeny, seskwiterpeny i diterpenoidy.
Prawdopodobnie właściwości przeciwdrobnoustrojowe ekstraktów z zapalenia siderów wynikają z obecności monoterpenów, takich jak α-pinen, β-pinen i karwakrol o sprawdzonej aktywności przeciwbakteryjnej i przeciwgrzybiczej. Niektóre olejki eteryczne wyodrębnione z różnych gatunków z rodziny Lamiaceae są stosowane w produktach medycznych i kosmetykach. Ponieważ rodzaj Sideritis należy do rodziny Lamiaceae, możemy podejrzewać podobne właściwości składników oleju eterycznego. Ponieważ Sideritis jest najczęściej stosowane w tradycyjnej postaci wlewu wodnego, warto wspomnieć, że warunki warzenia wpływają na zawartość związków fenolowych i aktywności przeciwutleniającego wlewu herbaty. Badania przeprowadzone przez Irakli sugeruje, że optymalna temperatura wahała się między 87,5 a 99,8 ° C z czasem infuzji nie dłużej niż 10 minut. Najwyższą zawartość związków biologicznie aktywnych, zdominowanych przez kwas chlorogenowy, wykryto w infuzjach liści. Oprócz związków polifenolowych minerały wykryto w stężeniu w następujący sposób, K> P> Ca> Mg> Na> Mn> Fe> Cu> Zn.
1. DEPRESJA, ADHD I FUNKCJE KOGNITYWNE
Ekstrakty z S. scardica bogate w flawony i kwasy fenolowe pokazują aktywność inhibitorów wychwytu zwrotnego monoaminy (które hamuje wychwyt zwrotny neurotransmiterów monoaminy: serotoninę, noradrenalinę i dopaminę, od synapsy do neuronu przedsynaptycznego). Sama apigenina jest w stanie oddziaływać z transporterami monoaminy i ma być ligandem dla receptora benzodiazepiny. Ta ostatnia aktywność może być podstawą efektu przeciwlękowego, który został potwierdzony w badaniach u modelu zwierzęcego u myszy i może leżeć u podstaw polepszenia nastroju u ludzi. Badanie pilotażowe przeprowadzone przez Behrendt i in. w grupie 64 zdrowych dorosłych w wieku 25–60 lat pozwoliło obserwacji poprawy poznawczej po sześciu tygodniach suplementacji ekstraktem S. scardica 330 mg w połączeniu z suplementacją witaminy B: witamina B1 (0,55 mg), witamina B6 ( 0,7 mg), witamina B12 (1,25 µg) i kwas foliowy (100 µg) dwa razy dziennie (rano i wieczorem; po posiłku). Wyniki udowodniły, że suplementacja ekstraktów S. scardica i wybranych witamin może skrócić czas reakcji i złagodzić zaburzenia poznawcze indukowane stresem (funkcjonowanie wykonawcze pod względem pamięci roboczej, elastyczności poznawczej i kontrolowanego hamowania behawioralnego po sześciotygodniowym okresie spożycia).
Poprawa poznawcza może również wynikać z obecności kwasów fenolowych głównie kwasu ferulowego i kwasu chlorogenowego (estry kwasów chinowych i kofeinowych) w ekstraktach S. scardica. Zarówno feruliczny, jak i kwas chlorogenowy mają zdolność oddziaływania z tlenkiem azotu (NO) - mediatorem rozszerzania naczyń, co powoduje zmiany obwodowego przepływu krwi w modelach zwierzęcych i ludzkich. Ostro zmniejszone ciśnienie krwi (skurczowe i rozkurczowe) zauważono u zdrowych dorosłych po 400 mg kwasu chlorogenowego. Podobne wyniki uzyskano w długim okresie u pacjentów z łagodnym nadciśnieniem, którym codziennie przez 12 tygodni podawano 140 mg kwasu chlorogenowego. Ostre działanie kwasu chlorogenowego, głównego kwasu fenolowego obecnego w kawy, na poznanie, jest ogólnie silniejszy w przypadku obecności kofeiny, ale zarówno kofeina, jak i inne związki, takie jak polifenole różniące się niż kwas chlorogenowy obecny w kawie, mogą być odpowiedzialne za ten efekt. Zaletą ekstraktów z Sideritis w porównaniu z kawą jest brak kofeiny, która nie zawsze jest pożądana w diecie.
Wightman przeprowadził badanie kontrolne z użyciem podwójnej ślepej próby i placebo na grupie 155 zdrowych, starszych dorosłych (w wieku 50–70 lat), którzy otrzymali ekstrakt S. scardica w dawce 475 lub 950 mg dziennie przez 28 dni. Jako odniesienie powstały placebo i aktywne grupy kontrolne. Aktywną grupę kontrolną podawano 240 mg Ginkgo Biloba dziennie. Suplementacja S. scardica w dawce 950 mg znacznie zmniejszyła lęk po 28 dniach w porównaniu z ekstraktem placebo i ginkgo biloba. Wyższa dawka ekstraktu z S. scardica również poprawiła dokładność zadania rozpoznawania obrazu i obie dawki znacznie szybsza szybkość uwagi po ostrej podawaniu (pierwsza dawka) i po długotrwałej suplementacji. To, co jest ważne, obie dawki ekstraktu z S. scardica zwiększone mózgowe przepływ krwi (CBF) mierzone przez zwiększone stężenie natlenionej hemoglobiny (HBO) i nasycenia tlenu (OX%) w korze przedczołowej podczas wykonywania zadań wymagających poznawczych po ostrym podaniu. Wzrost całkowitej i odtlenionej hemoglobiny zaobserwowano również nawet po pierwszym podaniu wyższej dawki ekstraktu z zapalenia sider. Wydaje się najbardziej prawdopodobne, że synergistyczne i wielokrotne działanie polifenoli spowodowało zahamowanie wychwytu zwrotnego neurotransmiterów monoaminowych i zwiększenie przepływu krwi mózgowej jest odpowiedzialne za właściwości przeciwlękowe, poznawcze i neuroprotekcyjne.
W niemieckim badaniu (in vitro i eksperymenty na zwierzętach) Knörle i in. (2012) wykazali, że ekstrakty z Sideritis wykazują działanie takie jak inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny, dopaminy i noradrenaliny. Celem tego badania było zbadanie wpływu ekstraktów z zapalenia sider Scardica na transportery monoaminowe oraz uzyskanie i wyjaśnienie możliwych zastosowań leczniczych z profilu farmakologicznego ekstraktów. Badano wpływ różnych ekstraktów S. scardica na wychwyt serotoniny, noradrenaliny i dopaminy w synaptosomach mózgu szczura i wychwytu serotoniny w ludzkich komórkach JAR. Wszystkie ekstrakty hamowały pobieranie wszystkich trzech monoamin do synaptosomów mózgu szczura przez ich odpowiednie transportery, a ekstrakty alkoholowe są bardziej skuteczne niż ekstrakt wodny. Wartości EC (50) były w zakresie 30-40 μg/ml. Hamowanie ludzkiego transportera serotoniny przez ekstrakt metanolu było jeszcze bardziej skuteczne (EC (50) 1,4 μg/ml). Profil farmakologiczny ekstraktów S. scardica jako potrójne inhibitory wychwytu zwrotnego monoaminy sugeruje ich zastosowanie w terapii fitochemicznej zaburzeń psychicznych związanych z nieprawidłowym działaniem neurotransmisji, takich jak zaburzenia lękowe, poważna depresja, deficyty uwagi, zaburzenie przeciążenia psychicznego.
W badaniu z 2015 roku potwierdzono, że związki flawonoidowe z Sideritis tj. ksantomikrol i salwigenina działają jako silne i selektywne inhibitory HMAO i wytypowane je jako potencjalne naturalne cząsteczki początkowe do opracowywania nowych selektywnych inhibitorów MAO-A, do zapobiegania i leczenia zaburzeń psychicznych, takich jak depresja i lęk, a także upośledzenia poznawcze w chorobach Alzheimera i Parkinsona.
Feistel i Appel potwierdzili ten wynik i napisali, że wodne ekstrakty z Sideritis Scardica jako napoju, również wykazały najlepszy efekt przeciwko depresji w porównaniu z innymi ekstraktami ziołowymi.
W modelach zwierzęcych przetestowano również potencjalną skuteczność ekstraktów z Sideritis w zapobieganiu rozwojowi chorób neurodegeneracyjnych. Hofrichter i inni potwierdzili zapobieganie zaburzeniu pamięci indukowanej amyloidu-β przez ekstrakty ziołowe S. scardica i Sideritis Euboea w transgenicznym mysim modelu choroby Alzheimera, szczególnie gdy wyciągnięto ekstrakty z obu gatunków w połączeniu. Autorzy zauważyli zmniejszoną liczbę i wielkość płytek amyloidu-β, a także ulepszone poznanie w modelu zwierząt. Podobne wyniki przedstawiono w badaniach z wykorzystaniem transgenicznego Caenorhabditis elegans wyrażającego amyloid-β. W robakach traktowanych ekstraktem S. scardica zaobserwowano zmniejszoną liczbę płytek amyloidu-β w obszarze głowy i niższą toksyczność amyloidu-β. Jak potwierdziły badania nad modelem zwierząt, że apigenina wykazuje działanie ochronne przed neurotoksycznością indukowaną amyloidem-β, dochodzimy do wniosku, że apigenina jest najprawdopodobniej odpowiedzialna za działanie neuroprotekcyjne również u ludzi, ale mechanizm jest niejasny.
Pomimo obecności wielu leków na rynku, pacjenci, szczególnie osoby wymagające długoterminowej terapii, wolą leki ziołowe o naturalnym pochodzeniu. Aktywność ekstraktów S. scardica jako potrójnych inhibitorów wychwytu zwrotnego monoaminy daje nadzieję na jego zastosowanie w fitoterapii zaburzeń neurobehawioralnych związanych z zaburzeniem neurotransmisji monoaminergicznej. Wodny lub etanolowy ekstrakt S. scardica wpływający na wszystkie trzy neuroprzekaźniki - serotonina, dopamina i noradrenalina - może być potencjalnym kandydatem do naturalnego leku w leczeniu I.A. Depresja, zaburzenia lękowe, zaburzenie nadpobudliwości uwagi (ADHD), ból neuropatyczny, nadużywanie alkoholu i otyłość, a nawet choroby neurodegeneracyjne. Ze względu na wyżej wymyślone właściwości aktywność farmakologiczna całych ekstraktów, a także ich pojedyncze składniki wymagają dalszych badań in vivo.
2. WŁAŚCIWOŚCI PRZECIWZAPALNE I ANTYBAKTERYJNE
Oprócz korzystnego wpływu na układ nerwowy, herbata górska jest tradycyjnie pijana po posiłkach w celu poprawy trawienia i przyspieszenia metabolizmu. W medycynie ludowej jest również znany z właściwości przeciwzapalnych i antyseptycznych. Badanie Tadić i in. potwierdził znaczącą aktywność przeciwzapalną ekstraktu etanolowego S. scardica porównywalnego z niesteroidowym lekiem przeciwzapalnym indometacyny. Ponadto w niektórych badaniach wykazały aktywność przeciwdrobnoustrojową ekstraktów S. scardica przeciwko kilku wspólnym Gram-dodatnim (Staphylococcus epidermidis, Micrococcus luteus, Staphylococcus aureus, Morakaksella-Catoperusceria aureus aureus, aureus aureus aureus aureus aureus aureus. Faecalis) i Gram-ujemne bakterie (Escherichia coli, Klebsiella pneumoniae, Pseudomonas aeruginosa, Pasteurella multocida i Haemophilus sp.), a także drożdżowe Candida albicans. Najsilniejszą aktywność ekstraktów określono przeciwko S. epidermidis, M. luteus, E. coli, P. aeruginosa, Corynebacterium pseudotuberculosis, Pasteurella multocida i Haemophilus sp. Warto wspomnieć o aktywności przeciwdrobnoustrojowej, która była podobna dla wszystkich testowanych ekstraktów niezależnie od metod ekstrakcji. Podobnie olejek eteryczny uzyskany z S. scardica przez hydrodystillację najlepiej hamował wzrost Corynebacterium pseudotuberculosis i Haemophylus sp. Według autorów kombinacja różnych rodzajów terpenoidów (zwłaszcza monoterpenów i diterpenów) oraz kwasów tłuszczowych i ich estrów może być odpowiedzialne za taką aktywność przeciwdrobnoustrojową. Według badania przeprowadzonego przez Sagdic i in., 10% ekstraktów metanolowych zapalenia bojowego Ozturkii i zapalenia sider Cezarea również wykazują silną aktywność przeciwdrobnoustrojową hamującą wzrost Aeromonas hydrophila, Bacillus subtilis, Bacillus subtilis var. Niger, Bacillus brevis, Escherichia coli, Klebsiella pneumoniae, Morganella Morganii, Mycobacterium smegmatis, Proteus mirabilis, Pseudomonas aeruginosa, Staphylococcus aureus i Yersinia enterocolitica i Antibunge Action i Sacchchcharyces Cerevisiae.
Olejki eteryczne uzyskane z S. curvidens i S. lanata przez hydrodistillację zidentyfikowano jako skuteczne środki przeciwdrobnoustrojowe przeciwko bakteriom Gram-dodatnim, zwłaszcza opornym na metycylinę na epiżcę gronkowca.
Podobnie olejki eteryczne destylowane z pięciu taksonów zapalenia siderów rosnących w Grecji należących do gatunku S. clandestina, S. euboea, S. Romana i S. lanata znacznie hamowały wzrost bakterii Gram-dodatnich, gdzie S. aureus wydaje się być najwięcej wrażliwy na wszystkie testowane oleje.
Takie właściwości wyciągów roślinnych i olejków eterycznych sugerują, że mogą być potencjalnie stosowane jako naturalne środki przeciwutleniające i przeciwdrobnoustrojowe w zachowaniu żywności. Ponadto, biorąc pod uwagę ich skuteczność wobec szczepów bakterii opornych na antybiotyki, mogą być stosowane jako nowe środki przeciwdrobnoustrojowe w terapiach zakażeń u ludzi.
3. WPŁYW NA PARAMETRY KRWI I WĄTROBY
Oprócz aktywności przeciwdrobnoustrojowej biologiczne aktywne związki zapalenia siderów wydają się mieć pozytywny wpływ na metabolizm węglowodanów i tłuszczu. W modelu menopauzy szczura (samice jajników) zaobserwowano, że szczury biorąc pod uwagę ekstrakt S. scardica miały niższe poziomy trójglicerydów krwi, obniżone poziomy glukozy na czczo i niższe piki glukozy po doustnej prowokacji glukozy. Ponadto wzrost zawartości glikogenu i stężenia grup tiolowych w wątrobie, a także wzrost aktywności enzymatycznej katalazy w porównaniu z grupą kontrolną (zaobserwowano szczury, które nie podano ekstraktu). Prawdopodobnie taki efekt suplementacji diety z ekstraktem S. scardica spowodował złagodzenie zaburzenia metabolicznego, co było związane z aktywacją kinazy białkowej aktywowanej przez AMP w komórkach wątroby (AMPK).
Kinaza białkowa aktywowana przez AMP (AMPK) jest głównym czujnikiem stanu metabolicznego, chroni równowagę metaboliczną, zarówno na poziomie organizmu komórkowego, jak i całego organizmu. AMPK jest aktywowany w wyniku zwiększenia stężenia AMP komórkowego, ze spadkiem ATP podczas niedoboru energii, między innymi spowodowanymi głodem lub intensywnym treningiem. Aktywowane AMPK prowadzi do aktywacji szlaków katabolicznych wytwarzających ATP z jednoczesnym hamowaniem energii pochłaniających procesów anabolicznych. Przedłużony spadek aktywności AMPK, spowodowany nadmiernie kaloryczną dietą i brakiem aktywności fizycznej, wiąże się z pojawieniem się oporności na insulinę, cukrzycą typu 2 i rozwojem innych zaburzeń metabolicznych. Zmiany aktywności AMPK obserwuje się również w zapaleniu. W literaturze występują doniesienia o częstym współwystępowaniu otyłości, cukrzycy typu 2 i raka, które mogą być spowodowane zaburzeniem w prawidłowym funkcjonowaniu kinazy AMPK.
Do tej pory odkryto i przetestowano kilka substancji aktywujących AMPK w modelach zwierzęcych cukrzycy typu 2 wykazujące obiecujące wyniki. Wśród nich stwierdzono naturalnie występujące alkaloidy i polifenole, a także związki syntetyczne, np. Analogi nukleotydowe. Jednak praktyczne zastosowanie aktywatorów AMPK w leczeniu oporności na insulinę wymaga szerokiej wiedzy na temat mechanizmu działania i ustalenia, czy konkretna aktywacja AMPK będzie bezpieczna do utrzymania długotrwałej homeostazy.
W 2006 r. Zang i in. potwierdził, że inaktywacja APMK wątroby jest kluczowa w patogenezie hiperlipidemii w cukrzycy. Badanie ujawniło, że polifenole, w tym resweratrol (główny związek polifenolowy w czerwonym winie) i apigeninę, która jest również obecna w S. scardica, zwiększyły aktywność AMPK w ludzkich hepatocytach Hepg2 in vitro. Warto wspomnieć, że apigenina była 200 razy bardziej skuteczna w aktywacji AMPK niż metformina - najczęściej stosowany lek przeciwhartycemiczny w leczeniu cukrzycy typu 2.
Banerjee i in., podczas prowadzenia badań u myszy, zaobserwował wzrost aktywności AMPK wątroby w wyniku jego fosforylacji po doustnym podaniu ekstraktu zielonej herbaty w dawce 50 i 100 mg/kg masy ciała (B.W.) w przeciwieństwie do żadnych takich Efekt po podaniu ekstraktu z czarnej herbaty, nawet w dawce 250 mg/kg B.W. Najprawdopodobniej efekt ten jest wynikiem właściwości katechin - flavonoidów obficie występujących w zielonej herbaty. Podobnie kwas chlorogenowy jest w stanie aktywować AMPK, co powoduje tłumienie biosyntezy kwasów glukozy i kwasów tłuszczowych w wątrobie.
Kassi i in. przeprowadził podwójnie ślepy, placebo badanie kontrolne na grupie 47 zdrowych dorosłych. Grupa badana składała się z 26 uczestników, którzy uzupełnili dietę 300 mg S. Euboea Wodny ekstrakt codziennie przez 30 dni. Wyniki potwierdziły korzystny wpływ S. euboea na całkowity poziom cholesterolu, który znacząco spadł, ale nie zaobserwowano żadnego znaczącego wpływu na inne parametry lipidowe i markery zapalne. Co zaskakujące, wzbogacanie diety S. euboea poprawiło insulinemię, ale tylko u kobiet. Ponieważ poziom adiponektyny jest ogólnie wyższy u kobiet niż u mężczyzn, możliwe jest, że nie tylko silna aktywacja AMPK, ale także regulacja w górę adiponektyny może być odpowiedzialna za różnice między płciami. Dokładne zrozumienie mechanizmu działania wymaga jednak szeroko zakrojonych badań przeprowadzonych na dużej populacji zarówno zdrowych dorosłych, jak i otyłych z hipercholesterolemią, hiperlipidemią i cukrzycą.
Dokładny mechanizm, za pomocą którego związki polifenolowe aktywują AMPK, nie jest jasny. Przypuszcza się, że polifenole oddziałują z mitochondrialnym łańcuchem oddechowym, co powoduje hamowanie produkcji ATP mitochondriów.
4. WPŁYW NA MIKROFLORĘ
Właściwości biologiczne związków fenolowych są często oceniane na hodowlach komórkowych lub tkankowych przy użyciu polifenoli w ich pierwotnej postaci, w której są obecne w żywności pochodzenia roślin. Jak wiadomo, interakcja między polifenolami a mikroflorem jelitowym może być dwukierunkowa. Związki fenolowe mogą działać w mikroflory jelitowej promującą wzrost korzystnych bakterii i hamując wzrost bakterii patogennych. Ponadto mikroflora jelitowa odgrywa kluczową rolę w biotransformacji i aktywności biologicznej polifenoli. Jednak polifenole są szeroko metabolizowane nie tylko przez mikroflorę jelit, ale przynajmniej w wątrobie. Dlatego konieczne jest zrozumienie, w jaki sposób wpływają one na mikroflorę jelit i jak są metabolizowane.
Polifenole pochodzenia rośliny w diecie ludzkiej zwykle występują w postaci glikozydów, a ponieważ nie należą one do makro- i mikroelementów, nie są przede wszystkim wchłaniane z jelita do krwi. Biodostępność polifenoli zależy głównie od ich złożoności i masy cząsteczkowej. Tylko związki fenolowe o niskiej masie cząsteczkowej - fenole i dimery (do 10% całkowitego spożycia) - są wchłaniane bezpośrednio w jelicie cienkim po deglikozylacji. Pozostałe polifenole o wysokiej masie cząsteczkowej (głównie proantocyjanidyny - stawki pokarmowe) docierają do jelita grubego, gdzie ulegają kolejnym transformacjom enzymatycznym ze względu na obecność mikroflory jelitowej.
Petreska Stanoeva i Stefova przeprowadzili badanie żywieniowe z 10 ludzkimi ochotnikami dotyczącymi metabolizmu polifenoli znalezionych w wywarce S. scardica. Ekstrakcję moczową kwasów hydroksycynamiennych, glikozydów fenytanoidowych i metabolitów flawonoidów próbkowano do 24 godzin po spożyciu wywarcia S. scardica. W tym badaniu 63 różne metabolity flawonoidów (hipolaetyna, izostelelella i pochodne apigeniny) i kwasy fenolowe znaleziono w moczu, w postaci związków glukuronidowanych, siarczanowanych i rodzimych. Badanie wykazało, że pomimo faktu, że flawonoidy początkowo występują w wywaru zapalenia siderów, mają bardzo złożoną strukturę (aglikon-diglukozyd- (mono- lub di-) acetyl), związki te przekształcono w glukuronidy, siarczany i formy O-metylowane i wydalone w moczu (Tabela 4). Niektórzy autorzy stwierdzili, że grupy hydroksylowe w pozycjach 5-, 7- i 4 'flawonoidów są ważnymi cechami strukturalnymi dla optymalnej degradacji flawonoidów metodą mikroflory jelit. W przeciwieństwie do wywaru, w którym wykryto tylko 4 pochodne kwasu hydroksycynamiennego (kwas 3-kafeoilkwiko-kwas, kwas 5-kafeoilquinowy, kwas p-kumarynowy 4-O-glukozyd i kwas feruloilquinowy), aż 32 różne metabolity stwierdzono w moczu ( pochodne kwasu chinowego, pochodne kwasu kofeinowego, pochodne kwasu kofeoilkwiiniowego, pochodne kwasu ferulowego, pochodne kwasu dimetylferulicznego, pochodne kwasu feruloilkwinowego i pochodne kwasu kumarowego) jako glukuronid; mono-, di- lub tri-siarczan; i siarczan glukuronidu. Tylko kwas kofeinowy wykryto w wolnej postaci w moczu. Pomimo faktu, że glikozydy fenyloetanoidowe są grupą związków polifenolowych obecnych w najwyższym stężeniu w infuzjach zapalenia sider i wywaru, nie stwierdzono metabolitów glikozydów fenyloetanoidowych w moczu. Autorzy spekulowali, że metabolity kwasu hydroksycynamiennego w moczu mogą być wyprowadzane nie tylko z kwasów hydroksycynamiennych naturalnie występujących w zapaleniu sider, ale także z glikozydów fenyloetanoidowych. Innym możliwym wyjaśnieniem jest niskie wchłanianie tej grupy związków w jelitach. Jest to zgodne z wynikami innych badań, zgodnie z którymi biodostępność glikozydów fenyloetanoidowych po podaniu doustnym jest stosunkowo niski. Z drugiej strony badanie przeprowadzone przez Wang i in. [96] ujawnił, że glikozydy fenyloetanoidowe przechodzą rozległy metabolizm przez bakterie jelitowe, co może je zmienić w bardziej biodostępnych postaci, ale nadal z silną aktywnością przeciwutleniającą. Transformacje metaboliczne glikozydów fenyloetanoidowych obejmują głównie enzymatyczną deglikozylację, redukcję, nawodnienie, hydroksylację, acetylację, metylację i koniugację siarczanu.
Związki fenolowe mają już pozytywny wpływ w jelitach. Ponieważ najwyższe stężenie polifenoli występuje w świetle jelit, mogą one już chronić błonę śluzową jelitową przed stresem oksydacyjnym i rakotwórczymi. Wykazano, że garbniki i powiązane złożone polifenole z czerwonego wina podawane szczurom chronią chemicznie indukowane oksydacyjne uszkodzenie hepatocytów. Podobne działanie ochronne zaobserwowano u szczurów traktowanych czarną herbatą polifenole, które zmniejszyło chemicznie indukowane uszkodzenie DNA w komórkach błony śluzowej okrężnicy. Takie właściwości polifenoli są bardzo obiecujące w ochronie przed uszkodzeniem oksydacyjnym komórek jelit i wątroby, a także zapobieganie zapaleniu przewodu pokarmowego i rakotwórczości. Tadić i in. potwierdził aktywność żołądka ekstraktów S. scardica przy użyciu modelu szczura ostrego uszkodzenia błony śluzowej żołądka indukowanego etanolem. Wpływ ochronny na błonę śluzową żołądka była porównywalna z przeciwwcerowym lekiem ranitydyny.
Roslinka naprawde ciekawa. Czuc inhibicje MAO. Jak polaczylem z modafinilem to zgrzytalem zebami :) Poprawia nastroj i dodaje mocy :) polecam
Zaloguj sie
Świetne!
Co prawda nie mam takiej opinii, jak poprzednia z modafinilem. Ale znowu łącze ta roślinkę z różańcem górskim (standaryzowany tylko na 4% salidrozydow), bardzo delikatną kawa i czuję się świetnie! Kawa wchodzi, wtedy tak delikatnie, ale tak przyjemnie. Przypomina mi się picia kubka kawy o poranku, z 9lat temu. Ten wewnętrzny spokój, motywacja, ale rzecz, która ją osobiście straciłem dawno temu - Chęć poznawania świata, która bardziej mamy za nastolatka, dla mnie wyjątkowe odczucie. Pierwszy raz, mimo tragicznej pogody, stanąłem sobie w oknie, by popijać delikatnie kawę i nacieszyć się widziana rzeczywistością, warte swojej ceny.