Informujemy, iż nasz sklep używa plików cookie. Korzystając z niego, akceptują Państwo regulamin.

Agmatyna (Siarczan agmatyny)

59,00 zł
Netto
  • wpływa korzystnie na nastrój
  • wykazuje działanie przeciwbólowe
  • wpływa korzystnie na pamięć i koncentrację uwagi
Ostatnie sztuki w magazynie
Waga :

Ocena :  

0 opinii

Agmatyna (Siarczan agmatyny)

Agmatyna została odkryta w 1910 roku przez laureata nagrody Nobla Albrechta Kossela jako substancja która wypiera związaną z tymi samymi receptorami klonidynę. Jest pochodną bardziej znanego aminokwasu używanego przez sportowców - l-argininy. Ta endogenna amina powstaje podczas dekarboksylacji właśnie tego aminokwasu. Pomimo odkrycia ponad 100 lat temu jej właściwościami zaczęto się interesować dopiero w latach 90-ych ubiegłego wieku. Wystepuje ona naturalnie w organizmie i jest przechowywana w neuronach. Jest jednocześnie neuroprzekaźnikiem i neuromodulatorem pełniącym wiele funkcji za pomocą przeróżnych mechanizmów. 

Nazwa IUPAC: siarczan 2-(4-aminobutylo)guanidyny

Synonimy: siarczan 1-amino-4-guanidynobutanu, siarczan 4-aminobutyloguanidyny

Nr CAS: 306-60-5

Do użytku zewnętrznego.

Źródła występowania

Agmatyna powstaje na drodze enzymatycznej wskutek działania bakterii i mozna znaleźć ją w sfermentowanych produktach spożywczych tj. wino czerwone (22 ppm), wino białe (6.5 ppm), piwo (0.5 - 42 ppm), sake (114 ppm), kawa instant (0.4–5.3ppm), produkty mięsne (3.1 ppm surowe, gotowane 27 ppm, 42 ppm podczas fermentacji), ryby (zmiennie do 401 ppm). Produkty w których nie wykryto obecności agmatyny to zielona i palona kawa, mąka, sos sojowy oraz sok z kapusty. Jednak stężenie we wszystkich produktach spożywczych jest zdecydowanie niższe niż w standardowe dawki w suplementacji.1 Dlatego też jeśli zastanawiasz się, jak powinna być suplementowana agmatyna, dawkowanie należy dostosować do indywidualnego zapotrzebowania na tę substancję.

Struktura

Agmatyna (siarczan agmatyny), jak już zostało wspomniane, nalezy do biogennych amin, która posiada w budowie jeden lub dwa ładunki dodatnie przez co nie może być biernie transportowana przez błony (wymaga obecności transporterów).2 Cząsteczka jest mocną zasadą, której forma dwuprotonowa dominuje w pH 7.2 (stężenie fizjologiczne) i jest najbardziej trwała. Ze względu na lipofilowość oraz duży udział wiązań wodorowych hipotetyzuje się, że jest słabo absorbowana.3

Biosynteza

Wydaje się, że ekspresja enzymatyczna dekarboksylazy argininowej (ADC) w tkankach ludzkich różni się od obszarów ciała, w których naturalnie gromadzi się agmatyna , z tą niezgodą, która wynika z faktu, że większość agatiny ciała nie jest spowodowana biosyntezą przez ADC . 

Ogólnie rzecz biorąc, mRNA enzymu ADC jest stosunkowo silnie eksprymowany w wątrobie i nerkach z wykrywalnym poziomem w mięśniach szkieletowych, jelicie cienkim i mózgu (wyższy w podwzgórzu, rdzeń przedłużony i hipokamp, ​​stosunkowo niższy w prążkowiu i korze mózgowej z odnotowanym PVN. Głównie na neuronach, z najwyższą immunohistologią występującą na neuronach neuronalnych i hipokampowych); niektóre w komórkach odpornościowych, takich jak makrofagi i limfocyty.

Patrząc na to, gdzie agmatyna (siarczan agmatyny) gromadzi się w organizmie, badania na szczurach sugerują, że najwyższe poziomy wydają się być w żołądku, jelicie cienkim i nadnerczu z pewną obecnością w mięśniach gładkich i komórkach śródbłonka przy stosunkowo niższym stężenia wykryte w sercu, śledzionie, tkance aorty i mózgu. Patrząc na obszary mózgu, które są stosunkowo wyższe w agmatynie, jądra podwzgórzowe i nadoptyczne szczura wydają się mieć wysokie stężenia, zwykle w końcówkach neuronów tworzących synapsy pobudzające z neuronami piramidowymi. Porównywalnie skoncentrowane obszary w dolnym pniu mózgu (jądra przekaźnika trzewnego jądro tractus solitarii i kompleks parabrachialny mostu oraz obszary okołokomorowe, w tym jądro lateralne, locus coeruleus i grzbietowe grzbiety), śródmózgowia (brzuszny obszar nakrywkowy i szary okołoprzewodowy) i przodomózgowia (obszar przedbrzuszny, ciało migdałowate, przegroda, jądro łóżkowe terminalnej części, wzgórze środkowe i podwzgórze). Kilka źródeł sugeruje, że nie tylko neurony mają agmatynę, a astrocyty i komórki chromafiny rdzenia nadnerczy wyrażają stężenia agmatyny.

Obecnie znane są cztery inne źródła agmatyny, w tym mikroflora jelitowa i źródła pokarmu. Krążenie jelitowo-wątrobowe może również uwzględniać zachowanie stężeń agmatyny w organizmie.

Metabolizm

Chociaż L-arginina bezpośrednio przekształca się w tlenek azotu (poprzez przekształcenie w L-cytrulinę i wydziela NO jako produkt uboczny po poddaniu enzymowi syntazy tlenku azotu), agmatyna nie może być substratem dla tlenku azotu. Chociaż agmatyna może wpływać na metabolizm tlenku azotu, nie jest ona spowodowana przekształceniem w tlenek azotu.

Jednym z możliwych szlaków metabolizmu agmatyny jest enzym oksydazy diaminowej (DAO), który również obsługuje metabolizm histaminy i jest znany jako histaminaza, a gdy agmatynę poddaje się DAO, produkt jest 4-guanidynomaślanem. 

Sugeruje się, że ten szlak odpowiada za do 50% metabolizmu agmatyny (w hepatocytach szczurów), a hamowanie tego enzymu w przybliżeniu podwaja agmatynę osocza u szczurów (w tym badaniu 0,7 do 1,3 µM). DAO ulega ekspresji na wysokim poziomie w tkance nerki, tkance żołądkowo-jelitowej i nabłonkowej, a komórki mięśni gładkich śródbłonka, ale nie wydaje się, aby występował w mięśniu szkieletowym lub mięśniu sercowym, wątrobie, mózgu lub nadnerczach.

Agmatina jest w stanie przekształcić się w poliaminoprescynę i może to zrobić bezpośrednio przez enzym agmatinazy, który daje mocznik jako produkt uboczny lub pośrednio przez przekształcenie w karbamilo putrescynę (enzym deiminazy agmatynowej), który wydziela amoniak jako produkt uboczny, a następnie przekształca się w samą putrescynę (fosforan karbamoilu jako produkt uboczny) przez enzym transkarbomylazę putrescyny. Niezależnie od szlaku około 10% agmatyny wydaje się być metabolizowane do poliamin.

Stwierdzono, że agmatyna (siarczan agmatyny) zwiększa aktywność białka znanego jako antizyme, które może hamować wewnątrzkomórkową akumulację poliamin i syntezę poliamin z ornityny poprzez hamowanie dekarboksylazy L-ornityny; ten enzym jest indukowany przez same poliaminy a agmatyna jest jedyną znaną cząsteczką indukującą ten enzym, który nie jest poliaminą.

Jedno z badań in vitro wykazało również, że około 1-3% agmatiny inkubowanej w hepatocytach szczura przekształcono w GABA, co jest znacznie mniej niż poliamin (10%) i aldehydu guanidynobutyralowego (50%); 30% agmatyny nie było metabolizowane w tym badaniu.

Jeśli wybrany zostanie ten drugi szlak i powstanie fosforan karbamoilu, może on być metabolizowany do karbaminianu poprzez enzym kinazy karbaminianowej, który jednocześnie przekształca ADP w ATP. Szlak ten, znany jako szlak deiminazy, jest sposobem dla bakterii na wytwarzanie ATP z argininy i agmatyny. 

Powyższy mechanizm jest wspólny dla enzymów transkarbomylazowych (które wytwarzają fosforan karbamoilu), ponieważ zarówno transkarbomylase ornityny, jak i transkarbamylaza oksaminianowa zostały połączone z produkcją bakteryjnego ATP poprzez produkcję karbaminianów.

Regulacja

Stężenia agmatyny w surowicy wykryto w zakresach 6,8 ± 0,6 ng / ml i 6,8-16,9 ng / ml  u szczurów, ale wydają się być znacznie wyższe u ludzi, takie jak 47 ng / ml, 33,8 +/- 16,6 ng / ml, [65] lub 79,42 - 82,44 ng / ml 

Stężenia agmatyny w płynie mózgowo-rdzeniowym (CSF) u szczurów mieszczą się w zakresie 6,1-23,5 ng / ml, natomiast u ludzi w zakresie od 24,3-54,0 ng / ml . W drugim badaniu odnotowano możliwą korelację między stężeniem płynu mózgowo-rdzeniowego a stężeniem agmatyny w surowicy.

Stwierdzono, że stężenia neuronalne u szczurów mieszczą się w zakresie 15,3 +/- 2,4 ng / g, podczas gdy mózg bydlęcy ma wyższe stężenia (1,5-3,0 nmol / g lub 0,2-0,4 µg / g). Stężenia w mózgu wołowym korelują ze stężeniami katecholamin, ponieważ 0,2-0,4 µg / g agmatyny w mózgu krowy jest podobne do stężeń 0,5 µg / g obserwowanych zarówno dla noradrenaliny, jak i dopaminy.

Stwierdzono, że poziomy agmatyny w osoczu (niezależne od suplementacji) są znacząco zmniejszone w zespole metabolicznym (o 3,7%) [66] i znacząco podwyższone zarówno w schizofrenii [68], jak i depresji.

Transport w serum

Stwierdzono, że agmatina (siarczan agmatyny) jest wchłaniana po spożyciu doustnym, a spożycie doustne wydaje się wpływać na funkcje poznawcze (sugerując, że może dotrzeć do mózgu).

Patrząc na rozpraszanie, niskie dawki (9 nmoli u szczurów) są w stanie zwiększyć stężenie agmatiny we wszystkich badanych narządach (żołądek, jelita, wątroba, śledziona, płuca, mózg, okrężnica, nerki, nadnercza, serce i mięśnie szkieletowe) przy wykrywaniu 64 +/- 7% w wątrobie po 3 godzinach.

W krążeniu ogólnoustrojowym okres półtrwania agmatyny wynosi mniej niż 10 minut [72] [73], chociaż wydaje się, że w mózgu okres półtrwania przekracza 12 godzin.

Wychwyt komórkowy

Agmatina nie może biernie przenikać przez błony plazmatyczne z powodu protonowania przy fizjologicznym pH, a zatem wymaga transporterów. Wydaje się, że jest łatwo wchłaniany przez hepatocyty szczura (szybkość 0,37 +/- 0,04 nmola / h / mg białka). Wydaje się, że pobieranie do komórek pokrywa się z transportem putrescyny, ponieważ wysokie stężenia putrescyny mogą hamować wychwyt agmatyny [70] [74] i odwrotnie. Transport jest zależny od energii. 

Transportery Extraneuronal Monoamine Transporter (EMT) i Organic Cation Transporter 2 (OCT2) mogą przyjmować agmatynę o podobnych pojemnościach, przy czym transporter OCT1 jest znacznie (9-krotnie) mniej aktywny. Te receptory są wysycalne przy 1-2mM (Km) z Vmax 8-16nmol / min / mg białka (11,5 +/- 1,1 dla OCT2 i 15,9 +/- 3,5 dla EMT).

Dystrybucja neurologiczna

Patrząc na specyficzne obszary mózgu, agmatynę w warunkach podstawowych (bez suplementacji) wykryto w mózgach szczurów w korze mózgowej (14,9-166,6 ng / g), podwzgórzu (19,5-23,9 ng / g), rdzeniu (22,2-25,9) ng / g), móżdżek (20,6 - 37,0 ng / g) i hipokamp (23,6 - 33,1 ng / g). Ogólne podejście immunohistologiczne zauważa, że większość stężenia agmatyny jest obecna w korze mózgowej i podporze (dolna część hipokampa), ale może być wykryta w innych obszarach mózgu, gdy stosowany jest inhibitor transportu aksonów (taki jak przodomózgowia i pnia mózgu); nie ma wykrywalnej agmatyny zawierającej neurony w móżdżku ani rdzeniu kręgowym.

Stężenia agmatyny w mózgu są skorelowane ze stężeniami receptora imidazolinowego, a stężenia enzymu, który tworzy agmatynę (dekarboksylaza argininowa), enzym rozkładający agmatynę (agmatinaza) wydaje się również dobrze wyrażony w podwzgórze i hipokamp, ale nie w korze.

Wiadomo, że agmatyna (siarczan agmatyny) przenika przez barierę krew-mózg, gdzie 10, 50 i 300 mg / kg wstrzyknięć agmatyny myszom zauważyło, że najwyższa dawka była w stanie zwiększyć agmatynę nerwową do około 800 ng / g (700% wyższa niż wyjściowa) i u małp przy dawce 25-200 mg / kg agmatyny stwierdzono, że wzrost agmatyny mózgowej (11,3 μM lub 1 469ng / ml) wynosił około 16% wzrostu osoczowego agmatyny (70,2 μM lub 9,126 ng / ml). Wydaje się, że z mózgu trwa dość długa faza eliminacji (od 24 do 72 godzin).

Zarówno u myszy, jak i małp, zastrzyki L-argininy nie zwiększyły poziomu agmatiny w mózgu.

Neurologia

Agmatina jest obecnie uważana za stosunkowo nowy neuroprzekaźnik, ponieważ ma swój metabolizm (zarówno tworzenie, jak i zniszczenie) regulowane w neuronach i jest magazynowane presynaptycznie w tych neuronach po transporcie do terminali nerwowych , agmatyna jest uwalniana po depolaryzacji neuronu, która jest obowiązkowa dla neuroprzekaźników. Agmatynę można również pobierać i przechowywać w astrocytach.

Agmatina jest czasami określana jako neuromodulator. Jest to prawdopodobnie związane z obserwacjami, że agmatyna może pozytywnie modulować sygnalizację przez receptor NMDA (przez putrescynę), receptory adrenergiczne α2, i receptory serotoninergiczne (5-HT1A / 1B) w niskich stężeniach, podczas gdy hamowanie wiązania w miejscu wiązania poliaminy (że putrescyna działa poprzez wiązanie z ), konkurencyjnie hamując receptory adrenergiczne α2, i będąc antagonistycznym wobec sygnalizacji 5-HT1A / 1B [89] w wyższych stężeniach.

Neurotransmisja imidazolinowa

Agmatina (siarczan agmatyny) jest ligandem dla receptorów imidazolinowych z największym powinowactwem do podzbioru receptora I1, a następnie I2b. Jego powinowactwo jest na tyle duże, że wypiera idazoksan z receptora, podobnie jak może wypierać klonidynę z receptora α2A i zostało obliczone (wartości EC50) przy 0,7 µM i 1 µM odpowiednio dla receptorów I1 i I2.
Poniżej receptora imidazolinowego występuje zwiększenie wydzielania β-endorfiny.

Neurotransmisja adrenergiczna

Wiadomo, że agmatyna oddziałuje z podzbiorami alfa-2 (α2) receptorów adrenergicznych i ma powinowactwo do wszystkich czterech podzbiorów (zmienna Ki między 0,8–164 µM i Stwierdzono, że EC50 4 µM jest niższe niż noradrenalina przy 0,8 µM, głównym ligandzie receptorów adrenergicznych), mając jednocześnie słabe lub brak znaczącego powinowactwa do podzbioru alfa-1 (α1) ani receptorów β-adrenergicznych. Jeśli chodzi o jego powinowactwo do receptorów α2A, może ono wypierać klonidynę z miejsca wiązania. 

Jedno z badań wykazało, że 10 µM agmatyny przesunęło krzywą stężenie-odpowiedź w lewo (co wskazuje na wzmocnienie sygnalizacji noradrenaliny i agonistycznej moksonidyny z wartościami IC50 7,76 i 6,86), podczas gdy 100-1,000 µM agmatyny miało działanie przeciwne i przeszkadzało sygnalizacja; autorzy doszli do wniosku, że przy niskich dawkach agmatyna jest dodatnim allosterycznym modulatorem sygnalizacji α2A, podczas gdy w wyższych stężeniach hamuje sygnalizację kompetycyjnie.

Liczne badania in vitro nie doprowadziły do znalezienia agonistycznej właściwości agmatyny jako takiej na tych receptorach (zgodnie z rolą modulatora allosterycznego, który nie działa dziedzicznie na sygnalizację receptora), podczas gdy te w modelach żywych zauważono, że niektóre efekty agmatyny można znieść za pomocą inhibitorów receptora α2A (johimbiny i rauwolsciny najczęściej).

Agmatyna ma swoje stężenia skorelowane z katecholaminami w mózgu bydła (0,2-0,4 µg / g dla agmatyny, 0,5 µg / g dla dopaminy i noradrenaliny) i wiadomo, że wpływa na podzbiór receptorów katecholaminowych (receptory α2 adrenergiczne), podczas gdy nie wpływa znacząco na innych (receptory α1 adrenergiczne, β-adrenergiczne i dopaminowe D2).

Uważa się, że agmatyna (siarczan agmatyny) oddziałuje z enzymami oksydazy monoaminowej (MAO), ponieważ ligandy imidazolinowe mają zazwyczaj tę właściwość, ponieważ enzymy MAO są strukturalnie podobne do receptorów imidazolinowych. Stwierdzono, że agmatina jest ligandem dla MAOA w pobliżu miejsca flawiny (nieco słabe w zapobieganiu utlenianiu kynuraminy, IC50 przy 1000 µM) i gdzie indziej odnotowano, że ma wartość IC50 168 µM, ale nie jest znacząco aktywna w vivo.

Pokazuje pozytywną regulację, taką jak zależne od stężenia uwalnianie adrenaliny i noradrenaliny z komórek chromafiny nadnerczy przy wartości EC50 5 µM (komórki te wyrażają imidazolinę, ale nie receptory α2A, więc uznano, że wskazuje to na działanie odnotowano, że receptory imidazolinowe indukujące syntezę katecholamin) i inne zwiększają działanie noradrenaliny wtórnej wobec receptorów α2A (w komórkach śródbłonka). To wzmocnienie jest wrażliwe na kokainę (zapobiega kokainie, inhibitorowi transportera noradrenaliny), ale agmatyna nie modyfikuje transportera noradrenaliny per se.

Wykazano jednak, że aktywacja receptorów α2A w komórkach śródbłonka hamuje syntezę katecholamin, natomiast aktywacja receptora imidazolinowego może również hamować katecholaminy.

Neurotransmisja glutaminergiczna

Agmatina (siarczan agmatyny) wykazuje powinowactwo do receptorów NMDA (wartość IC50 w zakresie 100–300 μM), ponieważ grupa guanidynowa agmatyny oddziałuje z porą kanału NMDA i stwierdzono, że wiąże się ona zarówno z miejscem wiązania MK-801 i miejsce wiązania poliaminy (Ki 15 μM), ale nie miejsca wiązania glutaminianu ani glicyny. Ponieważ agmatyna nie ma zdolności do aktywacji receptora do 100 μM i może wypierać agonistów, takich jak MK-801, jest antagonistą / inhibitorem (niekompetycyjnym z powodu fizycznego blokowania glutaminianu). Dalszymi dowodami na hamowanie receptora jest ochrona przed neurotoksycznymi stresorami, które sygnalizują przez receptor NMDA, ale te, które działają na ten sam szlak sygnałowy, ale omijają receptor (kalcymycyna i staurosporyna), pozostają niezmienione . 

Receptory Kainate i AMPA są w większości niezmienione, przy stężeniu 3000 µM tylko hamującym 15-20% aktywności, i cztery heterodimery (ε1-1 do ε4ζ1) są jednakowo hamowane przez agmatynę. 

Wiązanie agmatyny z miejscem wiązania poliaminy jest w stanie zahamować sygnalizację NMDA z innych poliamin, takich jak spermidyna, z sygnalizacji przez receptor poprzez konkurencyjne hamowanie. Może to również obejmować histaminę, która, jak się uważa, wiąże się z miejscem wiązania poliaminy (nie w pełni potwierdzona, ale może być unikalnym miejscem), które agmatyna może antagonizować.

Ze względu na rolę agmatyny jako inhibitora NMDA, wykazuje ona działanie ochronne przeciwko ekscytotoksyczności glutaminianu (19-51% zmniejszenie cytotoksyczności przy 10-1000 µM) i ekscytotoksyczność NMDA o podobnej sile działania (46% przy 1000 µM).

Stwierdzono, że niższe stężenia agmatyny (1-10 µM agmatyny) są bioaktywne, osłabiając redukcję katecholamin obserwowanych podczas ekscytotoksyczności glutaminianu

Te efekty ochronne in vitro przy 1000 µM są porównywalne z 1000 µM dezypraminy i do 20 µM MK-801. 

Hamowanie NMDA wydaje się występować in vivo po wewnątrzrdzeniowym lub dokanałowym wstrzyknięciu małej dawki agmatyny.

Uważa się, że interakcje agmatyny z receptorami NMDA w sposób hamujący odgrywają rolę alkoholu i uzależnienia od kokainy oraz ogólnej neuroprotekcji przeciwko ekscytotoksyczności za pośrednictwem receptora NMDA. Niektóre działania przeciwdepresyjne (ostatecznie wpływające na sygnalizację potasu i wapnia) mogą być również powiązane z antagonizmem receptora NMDA.

Neurotransmisja nitrergiczna

Stwierdzono, że agmatyna (siarczan agmatyny) jest inaktywatorem neuronalnej syntazy tlenku azotu (nNOS) o Ki 29 µM wtórnym do zwiększenia aktywności podjednostki oksydazy NADPH. Wiadomo, że L-arginina hamuje aktywność tej podjednostki i odnotowano, że zmniejsza inaktywację nNOS indukowanego przez agmatynę. 

Uważa się, że inaktywacja nNOS bezpośrednio (lub pośrednio przez hamowanie NMDA, ponieważ aktywacja NMDA powoduje wzrost aktywności nNOS) leży u podstaw interakcji agmatyny i opioidów, ponieważ inhibitory NOS mają tendencję do łagodzenia tolerancji na opioidy i inhibitory NMDA są również zaangażowane.

Neurotransmisja cholinergiczna

Stwierdzono, że 1 mM agmatyny hamuje odpowiedź nikotynowego receptora acetylocholinowego na agonistę dimetylofenylopiperazyny (DMPP) o 67 +/- 11% (wykazując oznaki zarówno konkurencyjnego, jak i niekonkurencyjnego hamowania)

Neurotransmisja serotoninergiczna

Agmatyna (siarczan agmatyny) nie wydaje się zbyt silnie oddziaływać z serotoniną per se, ponieważ nie wpływa na uwalnianie serotoniny z neuronów PC12 (1-100 µM), a gdy serotonina jest wyczerpana (70%), działanie przeciwdepresyjne agmatyny pozostaje niezmienione. [125 ] Biorąc to pod uwagę, działanie przeciwdepresyjne agmatyny wydaje się być zależne od receptorów serotoninowych, takich jak blokowanie 5-HT1A, 5-HT1B, 5-HT2A lub 5-HT2C receptory serotoniny hamują działanie przeciwdepresyjne.

Zablokowanie receptora 5-HT3 nie wydaje się znieść działania przeciwdepresyjnego agmatyny, być może dlatego, że sugeruje się, że sam jest antagonistą, a agmatyna nie wydaje się być bezpośrednim ligandem dla 5 -HT2.

Ze względu na powyższe mechanizmy i synergizm między antydepresantami agmatynowymi i serotonergicznymi uważa się, że agmatyna wzmacnia sygnalizację serotoniny. Nie wiadomo, czy jest to spowodowane postsynaptycznymi modyfikacjami białek, czy allosteryczną modyfikacją receptora (wydaje się, że jest niezależna od wpływu na synaptyczne stężenia serotoniny) i nie jest jasne, co dokładnie wpływa na te efekty, jak antagonizm NMDA i hamowanie NOS oba są zaangażowane we wzmacnianie sygnalizacji serotonergicznej, podczas gdy hamowanie zarówno receptorów imidazolinowych, jak i α2A zapobiega działaniom przeciwdepresyjnym.

Neurotransmisja kannabinergiczna

Endokannabinoidy są naturalnie występującymi ligandami receptorów kanabinoidowych (CB1 i CB2; te pierwsze bardziej zaangażowane są w neurologię) i noszą nazwę pierwszego odkrytego liganda, THC z marihuany. Receptory CB1 ulegają ekspresji we wzorze w śródmózgowiu, który jest bardzo podobny do wzorca receptorów imidazolinowych i lokalizacji agmatynowej, aw tkance serca przynajmniej stwierdzono, że korzystnie wpływają na siebie nawzajem. 

Podczas gdy agmatyna (zastrzyki 50-100 mg / kg) są nieskuteczne w zmniejszaniu percepcji bólu cieplnego (test gorącej płyty u szczurów), 50 mg / kg agmatyny było w stanie synergistycznie zwiększyć skuteczność zabijania bólu przez dwa leki kanabinoidergiczne o 300-440% przez oddziaływanie na receptory imidazolinowe, chociaż efekt jest również zniesiony, gdy stosuje się antagonistów CB1. Wydaje się, że przekazywanie sygnałów przez receptory imidazolowe (widziane gdzie indziej, gdy agmatyna zwiększyła hipotermię indukowaną kannabinoidami) z agmatyny wzmocni działanie receptora CB1, ale nadal wymaga agonisty i jest mało prawdopodobne, aby inne mechanizmy były w grze ponieważ Johimbina nie zniosła synergii (wyłączając receptory α2A), podczas gdy wiadomo, że antagonizm NDMA zmniejsza znieczulenie z powodu sygnalizacji CB1, a hamowanie NOS jest dość nieskuteczne.

W innym miejscu odnotowano, że aktywacja receptorów imidazolinowych jest w stanie hamować wiązanie antagonisty CB1 SR 141716A z jego miejscem wiązania, co sugeruje indukowaną przez imidazolinę allosteryczną modyfikację receptora CB1.

Neurotransmisja opioidergiczna

Aktywacja receptorów imidazolinowych (szczególnie receptorów I2) w nadnerczach wydaje się wywoływać uwalnianie β-endorfiny (naturalnie wytwarzanego opioidergicznego środka przeciwbólowego), co ma centralne i obwodowe implikacje.

Zaobserwowano nasilenie analgezji opioidergicznej i osłabienie rozwoju tolerancji w przypadku antagonistów NMDA (możliwa rola agmatyny), chociaż w jednym badaniu zauważono, że zapobieganie tolerancji było zależne od aktywacji receptorów imidazolinowych.

Ostre działanie przeciwbólowe (zabijanie bólu) morfiny zwiększa się po jednoczesnym podaniu z agmatyną, w której pośredniczą receptory α2A i wydaje się rozciągać na oksykodon i fentanyl (dwa inne leki opioidergiczne podobne do morfiny).

Stwierdzono, że agmatyna (siarczan agmatyny) silnie hamuje tolerancję na agonistów opioidów μ (Endo-2 i DAMGO-AG) z dokanałowymi wstrzyknięciami 4nmol, co wydaje się skuteczne przez okres do 48 godzin po podaniu pojedynczej dawki. Stwierdzono to również u małp rezus, którym podawano doustną agmatynę (40-80 mg / kg).

Stwierdzono, że tolerancja na leki opioidergiczne zmniejsza się u zwierząt badawczycH.

Receptory adrenergiczne są zaangażowane w receptory opioidowe, a aktywacja receptora α2A i hamowanie receptorów β-adrenergicznych może osłabiać objawy odstawienia morfiny; odwrotnie, johimbina (inhibitor α2A) negatywnie zwiększa objawy odstawienia . 

W badaniach, które mierzą właściwości uzależniające (samopodawanie zazwyczaj to, co jest badane) lub objawy odstawienia leków opioidergicznych, zauważono, że agmatyna zmniejsza samopodawanie fentanylu.

W odniesieniu do warunkowej preferencji miejsca (CPP; preferowanie jednego miejsca w stosunku do innego uważanego za biomarker uzależniającego zachowania), leczenie agmatyną morfiną jest w stanie zwiększyć preferencję miejsca warunkowanego przez morfinę.

Mechanizm działania

Agmatyna blokuje produkcję NOS (syntazy tlenku azotu): Istnieją 3 główne enzymy wytwarzające tlenek azotu (NO); iNOS, nNOS i eNOS:

iNOS (indukowalny) wytwarza duże ilości NO jako funkcję układu odpornościowego w celu zabicia szkodliwych bakterii. Jeśli pozostanie niezaznaczone, iNOS może wywołać stan zapalny.
nNOS (neuronalne) to cząsteczka sygnalizacyjna, która ułatwia komunikację w mózgu przez neurony. Jeśli pozostanie niezaznaczone, nNOS może hamować wzrost i naprawę neuronów.
eNOS (śródbłonkowy) sygnalizuje rozszerzenie naczyń w wyściółce naczyń krwionośnych w celu zwiększenia przepływu krwi. Zwiększony przepływ krwi obniża ciśnienie krwi i zwiększa import tlenu i składników odżywczych oraz eksport odpadów komórkowych.
Agmatyna odgrywa kluczową rolę w regulacji poziomu tlenku azotu poprzez hamowanie iNOS i nNOS oraz zwiększanie eNOS.

- Blokuje receptor NMDA: Agmatina wiąże się z 2 miejscami receptora NMDA (N-metylo-D-asparaginianu) i zapobiega wiązaniu się z nimi glutaminianu. Zapobiega to śmierci neuronów z powodu nadmiernego pobudzenia neuroprzekaźnika glutaminianu.
- Receptory alfa-2 adrenergiczne (α2A): Agmatyna jest silnie przyciągana do receptorów adrenergicznych alfa-2. Niska dawka agmatyny wzmacnia aktywację receptora α2A, podczas gdy wyższe stężenia ją blokują. Niektóre efekty agmatyny można znieść za pomocą antagonistów receptora α2A, takich jak johimbina i rauwolscyna
- Blokuje nikotynowe receptory acetylocholiny: Agmatina wiąże się z nikotynowymi receptorami acetylocholiny i zapobiega wiązaniu się acetylocholiny
- Aktywuje receptory imidazolinowe: Agmatina jest silnym aktywatorem receptora imidazolinowego. Aktywacja receptorów imidazolinowych może spowodować wzrost beta-endorfin (aktywatorów receptorów opioidowych, które zmniejszają ból i regulują zachowanie w odpowiedzi na ból, stres lub strach) z nadnerczy
- Aktywuje mechanistyczny cel szlaku rapamycyny (mTOR): mTOR jest białkiem, które reguluje wzrost i przeżycie komórek, jak również syntezę białek. Agmatina aktywuje ten szlak, który może wywoływać działanie przeciwdepresyjne
- Aktywuje czynnik 2 związany z czynnikiem jądrowym E2 (Nrf2): Agmatyna aktywuje szlak Nrf2, który zwiększa produkcję białek antyoksydacyjnych, które chronią przed uszkodzeniem oksydacyjnym wywołanym przez urazy i stany zapalne.

BADANIA NAUKOWE

Potencjalne korzyści - agmatyna co daje?

1. Agmatyna - działanie przeciwbólowe

Agmatina zmniejszała nadwrażliwość na ból i zmniejszała wielkość uszkodzenia rdzenia kręgowego u szczurów.

Ponadto agmatyna zmniejszyła ból neuropatyczny, zapobiegając aktywacji syntazy tlenku azotu i blokując receptory NMDA u szczurów.

W 2 badaniach (badanie eskalacji dawki i DB-PCT) 61 uczestników z przepukliną dysku lędźwiowego, suplementacja agmatyny przez 10 dni zmniejszyła ból i poprawiła jakość życia.

2. Agmatyna - działanie antydepresyjne i przeciwlękowe

Poprzez zwiększenie NRF2 agmatyna zapobiegała zachowaniom depresyjnym u szczurów, chroniąc komórki mózgowe przed wysokim poziomem kortyzolu - hormonu stresu.

Agmatina zwiększała cyklazę adenylanową w korze przedczołowej szczurów. Zmniejszone poziomy cyklazy adenylanowej są związane z depresją.

Dodatkowo, blokowanie receptora NMDA zapobiega przeciążeniu wapnia i odwraca spadek monoamin (takich jak noradrenalina, epinefryna i dopamina) u szczurów. Depresja może być związana ze spadkiem monoamin w mózgu.

W małym pilotażowym badaniu 3 pacjentów z depresją suplementacja agmatyny spowodowała całkowity zanik objawów depresyjnych u wszystkich pacjentów, prawdopodobnie poprzez blokowanie receptora NMDA, a nie przez szlaki serotoninowe.

Agmatina zmniejszała również niepokój u szczurów podczas testów pływania i nawigacji w labiryntach.

3. Promowanie wzrostu masy mięśniowej

Agmatyna stymulowała wytwarzanie hormonu luteinizującego (LH) u szczurów. Zwiększone poziomy LH zwiększają poziom testosteronu. Zwiększając poziom testosteronu, agmatyna przyczyniła się do optymalnego środowiska hormonalnego dla wzrostu mięśni i poprawy wyników sportowych.

Agmatyna zwiększała wrażliwość na insulinę i wychwyt glukozy do mięśni myszy. Zwiększona wrażliwość na insulinę powoduje skuteczniejsze przenoszenie glukozy i aminokwasów do mięśni w celu wzrostu i naprawy.

Agmatyna także zwiększała apetyt u szczurów. Zwiększony apetyt może prowadzić do zwiększonego spożycia kalorii, co jest niezbędne do zwiększenia masy mięśniowej.

4. Ochrona mózgu przed udarem

Poprzez hamowanie iNOS i nNOS oraz zwiększanie eNOS agmatyna chroniła przed uszkodzeniem mózgu spowodowanym udarem u szczurów. Zwiększenie eNOS chroni mózg poprzez rozszerzenie naczyń krwionośnych w celu zwiększenia przepływu krwi. Zapobiega to uszkodzeniom w czasie braku tlenu spowodowanym zmniejszonym przepływem krwi do mózgu (udar niedokrwienny). Dodatkowo agmatyna obniżyła 2 enzymy iNOS i nNOS, które przyczyniają się do uszkodzenia mózgu w wyniku udaru

5. Poprawa rejestracji pamięci przestrzennej

Agmatina zwiększa się podczas zadań uczenia się przestrzennego i jest przechowywana na wysokim poziomie w hipokampie (regionie mózgu związanym z pamięcią). Jego rola jako neuroprzekaźnika jest związana z tworzeniem pamięci.

Agmatyna poprawiła konsolidację pamięci przestrzennej lub początkowe zapisywanie i przechowywanie pamięci, ale nie miała wpływu na pobieranie wspomnień u szczurów.

Agmatina zwiększyła neurotroficzny czynnik pochodzenia mózgowego (BDNF) w mózgach szczurów, cząsteczkę, która stymuluje produkcję nowych komórek mózgowych (neurogeneza).

Agmatina zwiększała aktywność cyklazy adenylanowej w korze przedczołowej szczurów, cząsteczkę związaną z tworzeniem pamięci.

6. Hamowanie wzrostu guzów

Agmatyna zapobiegała wzrostowi guzów tkanki łącznej u myszy, zmniejszając poziom cząsteczek uważanych za zaangażowane we wzrost guza zwanych poliaminami.

Agmatyna zapobiegała również wzrostowi komórek nowotworowych jelit w badaniu laboratoryjnym przez zmniejszenie wytwarzania poliamin.

7. Poprawa utraty wagi i zapobieganie przyrostowi masy ciała

Agmatina zmniejszała przyrost masy ciała u szczurów.

Agmatina zwiększała spalanie tłuszczu, zmniejszała skład tłuszczu i zwiększała masę mięśniową u szczurów.

8. Poprawa wrażliwości na insulinę i zmniejszenie poziomu cukru we krwi

Agmatina poprawiła wrażliwość na insulinę u szczurów opornych na insulinę poprzez zmniejszenie wytwarzania mTOR i transportera glukozy 2 (GLUT2) u szczurów..

Agmatina zmniejszała poziom cukru we krwi u szczurów, zwiększając wytwarzanie β-endorfiny przez nadnercza. β-endorfiny powodują pobieranie glukozy z krwi do tkanki mięśni szkieletowych.

9. Wsparcie terapii Alzheimera

Oporność na insulinę może prowadzić do gromadzenia się płytki i splotów neurofibrylarnych w mózgu, które są cechami charakterystycznymi choroby Alzheimera. Agmatyna zapobiegała pogorszeniu funkcji poznawczych poprzez ratowanie sygnalizacji insuliny i zapobieganie gromadzeniu się płytek i splątków neurofibrylarnych w mózgach szczurów.

10. Ochrona przed stwardnieniem tętnic

Agmatyna zmniejszała liczbę płytek (zmiany miażdżycowe), które prowadzą do stwardnienia tętnic o 40% i zwiększały dobry (HDL) poziom cholesterolu u myszy

11. Wsparcie regeneracji nerwów

Agmatina zwiększała regenerację nerwów u szczurów z uszkodzeniami nerwów twarzowych. Może to być spowodowane hamowaniem nNOS przez agmatynę, co może hamować wzrost i naprawę neuronów.

12. Ochrona przed napadami

Glutaminian i receptor NMDA biorą udział w inicjacji i rozprzestrzenianiu się napadów. Agmatina zapobiega napadom u myszy i szczurów poprzez blokowanie receptorów NMDA.

13. Agmatyna - działanie antystresowe

Agmatyna znacznie obniżyła wysoką temperaturę ciała po długotrwałym stresie cieplnym i gorączce u myszy spowodowanej przez toksyny bakteryjne zwane lipopolisacharydami (LPS). Agmatyna zwiększyła także przeżywalność myszy eksponowanych na LPS.

14. Agmatyna - działanie przeciwzapalne

Agmatyna zmniejszała stan zapalny poprzez hamowanie ekspresji iNOS po stymulacji zapalnej u szczurów.

U szczurów agmatyna zapobiegała obniżeniu ciśnienia krwi i funkcji nerek związanej z wstrząsem septycznym z powodu jego działania przeciwzapalnego.

15. Wsparcie terapii uzależnień od alkoholu i morfiny

Agmatyna zapobiegała objawom odstawienia alkoholu, takim jak lęk i drżenie u szczurów.

Powyższe badania mają charakter typowo informacyjny oraz były wykonawane z udziałem róznych partii substancji, innych niż dostępny w ofercie sklepu. Dlatego tez nie można ich traktować jako wiarygodne źródło informacji na temat produktu dostępnego w naszej sprzedaży oraz sugestię co do jego spożywania. Informacje zawarte w opisach nie są zatwierdzone przez GIF, GIS oraz EFSA i nie mają na celu leczenia, diagnozowania lub zapobiegania jakiejkolwiek chorobie. 

Możliwe interakcje

1) Arginina może zmniejszyć skuteczność agmatyny

Arginina zwiększa nNOS i eNOS. Agmatyna i arginina działają na rzecz zwiększenia eNOS (rozluźnienia naczyń krwionośnych i zwiększenia przepływu krwi); jednak połączone efekty nie są jeszcze jasne. Wiele zgłoszeń użytkowników mówi o zwiększeniu efektu rozszerzania naczyń, gdy są wzięte razem. Jednakże agmatyna i arginina działają również w opozycji, ponieważ agmatyna zmniejsza nNOS a arginina zwiększa nNOS. Poprzez hamowanie redukcji nNOS przez agmatynę, arginina hamuje jej korzystne efekty neurologiczne, takie jak regeneracja nerwów i zapobieganie tolerancji opioidów

2) Cytrulina może zmniejszyć skuteczność Agmatyny

Niewiele wiadomo na temat łącznego działania cytruliny i agmatyny. Jednak duża część cytruliny jest przekształcana w argininę w organizmie, co powoduje wzrost poziomu argininy. Dlatego prawdopodobnie oczekuje się zwiększenia relaksacji naczyń krwionośnych i przepływu krwi, jednocześnie hamując korzystne działanie zmniejszonego nNOS w mózgu, podobnie jak suplementacja argininy.

3) Johimbina znosi niektóre z efektów agmatyny

Agmatyna aktywuje receptor α2A, a johimbina go blokuje. To neguje korzystne działanie agmatyny związane z aktywacją receptora α2A, w tym zmniejszony ból i zwiększony apetyt.

4) Alkohol przyjmowany z agmatyną zwiększa ryzyko wystąpienia wrzodu

Agmatyny nie należy przyjmować razem z alkoholem, ze względu na zwiększone ryzyko rozwoju wrzodów

Działanie synergistyczne

1) Agmatyna wzmacnia działanie przeciwdepresyjne litu

Agmatina i lit współdziałają synergistycznie z receptorami NMDA, powodując nasilone działanie przeciwdepresyjne. Agmatyna nasilała działanie przeciwdepresyjne litu u myszy.

2) Agmatyna zwiększa działanie łagodzące ból opiatów (np. Morfiny)

Agmatyna nasilała działanie przeciwbólowe morfiny oraz zmniejszała zależność i odstawienie morfiny u szczurów i płazińców. Agmatina może pozwolić na stosowanie mniejszych dawek substancji uzależniających w leczeniu bólu.

3) Agmatyna zwiększa działanie łagodzące ból aktywatorów receptora kannabinoidowego

Agmatina nasilała działanie łagodzące ból aktywatorów receptora kannabinoidowego w zmniejszaniu wrażliwości na ból z powodu ciepła u szczurów. Chociaż mechanizm nie jest jasny, wydaje się, że agmatyna pośrednio wpływa na receptor kannabinoidowy typu 1.

Agmatyna sklep online

Jeśli zastanawiasz się, czy warto kupić taki produkt jak amatyna opinie zależą od indywidualnych preferencji i oczekiwań. Jedno jest pewne decydując się na zakup w Ekstrakty.com masz pewność, że w kategorii Agmatyna cena i jakość idą w parze! W naszym asortymencie znajdziesz także produkty allchemy i nootropy, wśród których z pewnością wybierzesz to, co czego potrzebujesz.

Literatura cytowana

1. http://examine.com/supplements/Agmatine/
2. DIRK GRUNDEMANN, CHRISTIAN HAHNE, REINHARD BERKELS, and EDGAR SCHOMIG; "Agmatine Is Efficiently Transported by Non-Neuronal Monoamine Transporters Extraneuronal Monoamine Transporter (EMT) and Organic Cation Transporter 2 (OCT2)", THE JOURNAL OF PHARMACOLOGY AND EXPERIMENTAL THERAPEUTICS; September 16, 2002; accepted October 30, 2002.
3. Remko M, Swart M, Bickelhaupt FM; "Theoretical study of structure, pKa, lipophilicity, solubility, absorption, and polar surface area of some centrally acting antihypertensives." Bioorg Med Chem. (2006)
4. Cabella C, et al; "Transport and metabolism of agmatine in rat hepatocyte cultures." Eur J Biochem. (2001)
 

DISCLAIMER

Ten produkt nie jest suplementem diety na terenie Polski. Informacje zawarte w opisach nie są zatwierdzone przez GIF, GIS oraz EFSA i nie mają na celu leczenia, diagnozowania lub zapobiegania jakiejkolwiek chorobie.

Cytowane badania naukowe nie mogą być uważane za jednoznaczne z uwagi na ich ograniczony charakter i nie muszą ujawniać pełnego spektrum działania substancji.

Opinie klientów zawarte w kartach produktów nie są opiniami ekstrakty.com oraz nie mogą być uznawane za zalecenia do ich stosowania. Ekstrakty.com nie bierze odpowiedzialności za informacje w nich zawarte.

Zawsze skonsultuj się z lekarzem lub farmaceutą podczas stosowania nowego środka nootropowego. Obsługujemy tylko osoby pełnoletnie i nie bierzemy odpowiedzialności za niewłaściwe stosowanie zakupionych produktów.

Dokładamy wszelkich starań by opis właściwości, działanie, dawkowanie, zastosowanie produktów oraz cena były wykonane możliwie rzetelnie i precyzyjnie. Nasz sklep to nie apteka, dzięki czemu masz prawo do zwrotu nieotwartego produktu bez podania przyczyny w ciągu 30 dni.

Na górę
Menu
Zamknij
Koszyk
Zamknij
Wstecz
Konto
Zamknij